Spotlight: fine-art architectuurfotografie door Maurice Ogier
Sommige fotografen zijn al sinds kinds af aan serieus bezig met fotografie. Bij Maurice Ogier, 53 jaar, ligt dat net even anders. ‘Ik had zeer weinig ervaring en kennis, schoot alles wat los en vast zat. Daardoor ook absoluut niet tevreden met de foto’s die ik nam.’ Er ging een lange tijd overheen tot Maurice weer begon met fotograferen. We gaan met hem in gesprek over wat hem de fotograaf heeft gemaakt die hij nu is, ervaringen en zijn passie voor fotografie.
Dit artikel is geschreven door Eva Meily en is gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 3.2022
Het avontuur begon met een Fujifilm-camera. ‘Volgens mij één van de eerste digitale camera’s. Uiteraard was de ene foto mooier of beter dan de ander.’ Ervaring en kennis ontbrak en een druk werkleven zorgde ervoor dat er een lange tijd overheen ging voordat Maurice weer de camera oppakte. ‘Na een lang ziekbed in 2013 zei mijn vrouw tegen me: Koop een camera, ga weg, ga naar buiten! Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb toen een Sony A58 met twee extra objectieven aangeschaft.’
Het plezier in het fotograferen komt steeds meer omhoog drijven: ‘Ik ging in de ochtend de deur uit om dan ‘s avonds pas terug te komen, maar de tijd hield ik niet bij. Ik heb met name veel tijd gespendeerd tijdens de ondergaande zon op het strand’, vertelt Maurice. Een aantal jaren geleden kocht Maurice de Sony A7II. ‘Ik heb toen ook twee nieuwe objectieven aangeschaft. Ik begon mij toen meer toe te leggen op architectuurfotografie.’
‘Dit is het DUO gebouw in Groningen, een zeer bekend en ook veelvuldig gefotografeerd gebouw. Ik zeg een gebouw want het is één geheel. Er zijn maar aan twee kanten de mogelijkheid om dit gebouw te fotograferen, deze is genomen vanaf de tuin aan de voorkant. Doordat ik al eerdere foto’s had gezien van dit gebouw, wist ik dat ik iets unieks moest doen om op te vallen. Uiteindelijk met dit resultaat.’
Camera: Sony A7II | Brandpunt: 14mm | Diafragma: f/9.0 | Sluitertijd 1/60 | ISO 50
Het opbouwen van kennis
Om tot mooiere resultaten te komen heeft Maurice diverse workshops en online cursussen gevolgd. ‘Daarnaast ben ik intensief aan de slag gegaan met Adobe Lightroom. Ik zag meteen hoeveel beter mijn foto’s werden.’ Inspiratie kwam uit alle hoeken: ‘Ik bezocht diverse sites, waaronder Instagram, 500px, Facebookgroepen en dergelijke, en was geabonneerd op diverse vakbladen en kocht losse nummers,’ licht hij toe. De gevolgde workshops zijn wel verschillend van aard geweest. Zo volgde Maurice een straatfotografie workshop van Fokko Muller, landschapsfotografie bij Bas Meelker en nog wat andere workshops. ‘Er zat wel heel veel verschil in de kwaliteit van de workshops, maar ook daar leer je van.’
De Rotterdam, bewerkt
Zo’n anderhalf jaar geleden kwam hij foto’s tegen van een aantal fotografen, zoals Joel Tjintjelaar, Achim Korherr, Holger Glaab, Gabrielle van den Elshout, Hanaa Turkistani en Greetje van Son. ‘Ik was compleet verkocht. Dit was het soort fotografie waar ik mij in wilde verdiepen. De foto’s zijn stuk voor stuk “fine art”, zoveel professionalisme, zo’n hoge kwaliteit. Voor mij de Champions League van architectuurfotografie.’
Rotterdam
Werkwijze
Zijn voorkeur gaat uit naar moderniteit en een industriële look. ‘Oude gebouwen doen het niet voor mij, ze hebben vaak details die ongetwijfeld mooi zijn, maar het is niet voor mij weggelegd.’ Wanneer Maurice een object of gebouw ziet dat hij graag vast wil leggen, pakt hij Google Maps erbij om te kijken hoe de omgeving eruit ziet, wat de beste positie is, hoe je in de buurt kan komen en wat het weer gaat worden. ‘Ik vind het niet erg als ik in de regen naar een locatie toe moet rijden maar tijdens het fotograferen moet het wel droog zijn.’
Hoe de foto er uiteindelijk uit komt te zien heeft de fotograaf steeds vaker al in gedachten. ‘Ik weet bij het fysiek zien of inspecteren van het gebouw exact hoe ik de foto eruit wil laten zien: welke compositie, welke positie. In het begin is dat zeker niet het geval geweest.’
Maurice gebruikt vaak een ND-filter. ‘Omdat ik een lange sluitertijd wil hebben, tien stops is dan wel vaak het minimale. Zodra je met filters aan de slag gaat, is een statief een absolute must. Ik gebruik vaak de vertraging die standaard op de camera staat zodat ik deze niet aanraak tijdens het fotograferen, iedere beweging kan desastreus zijn. Het is niet meer zo dat ik tientallen foto’s maak van een gebouw, ik maak er een aantal waarvan ik van tevoren heb bepaald dat dit de compositie moet zijn.’
‘Dit is één van de eerste foto’s die ik heb geschoten en bewerkt. Dit is de parkeergarage bij de RAI en ben zeer tevreden over het resultaat. Het is exact hoe ik wilde dat de foto eruit zou zien!’
Camera: Sony A7II | Brandpunt: 14mm | Diafragma: f/9.0 | Sluitertijd 1/13 | ISO 50
Uitdagingen
Je kunt alles nog zo mooi van tevoren plannen, maar soms is de praktijk net even anders, geeft Maurice aan als een van de grootste uitdagingen bij architectuurfotografie. ‘Soms staat er een vrachtwagen uit te laden voor het gebouw, staan er toch net te veel bomen of auto’s op de voorgrond of liggen er schepen aan de kade, die gaan uiteraard niet zo snel weg. Omdat de zon toch ook vaak een rol speelt, kan het net zijn dat de spiegeling in het gebouw een te grote invloed heeft op de compositie’, licht Maurice toe.
Gevoel
Als we vragen of Maurice een bepaald gevoel wil overbrengen naar de kijker vertelt hij: ‘Het is voor mij belangrijk om te weten: is dit gebouw interessant genoeg? Het gebouw moet wel iets uitstralen. En dan probeer ik de foto dusdanig te bewerken dat wanneer mensen er naar kijken, ze denken: zo had ik dit nog nooit bekeken!
‘Deze foto heb ik genomen tijdens mijn laatste bezoek aan de Zuidas in Amsterdam. Ik liep om het gebouw heen, naast het gebouw ligt een vijver met een smalle steiger. Toen ik de steiger opliep en naar boven keek, wist ik precies hoe de foto eruit moest komen te zien.'
Camera: Sony A7II | Brandpunt: 24mm | Diafragma: f/9.0 | Sluitertijd 1/100 | ISO 100
Ter Heijde
In de cameratas van Maurice
Ik gebruik een Sony A7II met Sigma 24mm f/2 DG DN Sony FE 24-70mm f/4 ZA OSS en Samyang AF 14mm f/2.8. De 24mm heb ik gekocht toen ik erachter was gekomen dat veel van mijn foto’s hetzelfde brandpunt hebben, 24mm. De kwaliteit van een prime is vele malen beter dan van een zoom. De zoomlens had ik al dus die zit standaard in mijn tas. De 14mm ultragroothoek kan voor bruggen of grote gebouwen absoluut een must zijn. Ik gebruik hem niet vaak, maar het is handig om hem bij me te hebben. Daarnaast zitten meerdere accu’s in mijn tas, want dergelijke camera’s gebruiken toch een hoop energie. En dan nog meerdere geheugenkaartjes, een afstandsbediening, ND-filters, microvezel doekje, een statief en een fles water. En omdat ik het snel koud heb, handschoenen en een muts. Al met al een aardig gewicht!’
Tip van Maurice
‘Kies een favoriet genre uit en ga er volledig voor. Ik heb heel veel geleerd door workshops, cursussen en YouTube te volgen. Zoek contact met de fotografen. Niet iedereen is zo open, dat geef ik toe, maar ik heb wel goede contacten opgebouwd hierdoor. Ik heb nu zelfs een “fotomaatje” gevonden waar ik regelmatig mee op pad ga.’
Dit artikel is geschreven door Eva Meily en is gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 3.2022
Lees meer
