Wanneer gebruik je 85mm, 105mm of 135mm? Aan de slag met SIGMA
Menig portretfotograaf wordt laaiend enthousiast van de ART serie van SIGMA. En dat is niet zonder reden. De bokeh van deze lenzen is kort gezegd fenomenaal. Met betrekking tot contrast en de scherpte behoort de serie tot de top van de wereld. Als onderdeel van onze portretspecial ging ik op pad met drie objectieven uit de SIGMA ART serie om ze met elkaar te vergelijken en te bekijken wanneer je welke brandpuntsafstand het beste kan gebruiken.
Tekst en fotografie: Eefke Burg
Model & visagie (blond): Mayra Belle
Model & visagie (roodharig) Danique Schilder
Het weer wordt buiten steeds mooier en het was dan ook wachten op de postbode om erop uit te trekken met de SIGMA 85mm f/1.4 ART, de SIGMA 105mm f/1.4 ART en de SIGMA 135mm f/1.8 ART. Als je op zoek bent naar een portretlens, kan je aan welk van de drie lenzen je geen buil vallen, want de beeldkwaliteit is fantastisch. Toch heeft elk van de drie objectieven zijn eigen voordelen ten opzichte van de andere twee. We namen de drie mee op pad naar buiten en legden een aantal modellen vast tussen de bloesem. Door het grote verschil in voor en achtergrond is hier goed te zien waar de SIGMA ART serie om bekend staat: de bokeh.
De SIGMA 135mm f/1.8 ART hadden we nog niet eerder getest en is een positieve verrassing. Het objectief ligt prettig in de hand en stelt supersnel scherp. De scherpstelring beweegt soepel en het objectief is gemakkelijk te bevestigen aan je camera. Met een minimale scherpstelafstand van 87,5 centimeter kan je dicht op je model fotograferen. Dat kan voor beauty headshot handig zijn.
Verschillen tussen fotograferen met 85mm, 105mm en 135mm
Hoe hoger de brandpuntsafstand, hoe dichter bij de achtergrond het model wordt getrokken. En dat heeft voordelen en nadelen. Achtergronden die je toch graag op de foto wil hebben maar wat verder weg staan dan het model, kan je met de 135mm dichterbij halen. Het kan er echter ook voor zorgen dat als je iets op de achtergrond wil hebben wat dichtbij het model staat dat je als kijker het gevoel krijgt dat het ‘op elkaar gedrukt wordt.’ Wil je naast je model veel van de directe omgeving laten zien, dan ben je het beste uit met de 85mm.
Een ander bijkomend effect van het schieten met een hogere brandpuntsafstand is hoe mensen tot hun recht komen. Laten we vooropstellen: zowel Mayra als Danique zijn prachtig en in dit geval was het ook niet nodig om één van hen hierin te corrigeren. Soms krijg je echter te maken met een erg dun model. Dan gebruik je het liefst de 85mm van SIGMA (of zelfs in een enkel geval de 50mm), omdat het model dan een vollere uitstraling krijgt. Andersom gebruik je bij een wat voller model weer graag de 105mm of de 135mm omdat een model dan iets slanker voor de dag komt.
Ook de werkafstand tot je model is bij elk van de drie objectieven anders. Bij de 85mm is de minimale focusafstand 85 centimeter, bij de 105mm is dit 100 centimeter en bij de 135 is dit 87,5 centimeter. Wil je jouw model ten voeten uit in beeld brengen, dan doe je dit gemakkelijker met de 85mm dan met de 135mm, waar je een vrij grote afstand tot je model nodig hebt. Andersom fotografeer je met de 135mm makkelijker een headshot dan met de andere twee objectieven.
De 105mm is in dit geval dan ook ‘de gulden middenweg.’ Het haalt de achtergrond iets dichterbij, maar niet te veel en slankt wat af, maar niet te veel waardoor het onnatuurlijk kan overkomen. De werkafstand is met de 105mm prettig: immers kan je een model zowel gemakkelijk ten voeten uit als dichterbij in beeld brengen.
Size matters
Groot, groter, grootst. Voor sommige klanten van fotografen lijkt vooral het formaat van de camera en de lens ertoe te doen, in plaats van wat je ermee doet. De SIGMA 105mm f/1.4 ART, ook wel omgedoopt tot de Bokeh Master, is zo’n lens waar je veel aanspraak mee krijgt. In het park waar ik de bloesem aan het fotograferen was ben ik dan ook een aantal keer aangesproken door omstanders. Maar met een groot objectief, komt een groot gewicht. De 105mm weegt 1,645 kilogram ten opzichte van de 1,130 kilogram van de 85mm en de 135mm. Persoonlijk ben ik gewend aan lenzen met een hoog gewicht en aan het einde van de dag merkte ik het dan ook niet eens meer. Het wisselen van lenzen gaat daarmee wel iets minder snel dan normaal. Voor foto’s bevind ik me vaak op de vreemdste plekken. Om in dit geval de personen goed in de bloesem te kunnen fotograferen was het noodzakelijk om hiervoor een stoel of een trapje te gebruiken. Je merkt dan wel dat je met de 105mm iets minder mobiel bent dan met de 85mm en de 135mm.
Vergelijking drie brandpuntsafstanden
Aan het einde van de dag schoot ik in het laatste avondlicht de vergelijkingsfoto’s van de bloesem die je hier kan zien. De foto’s zijn gemaakt vanuit hetzelfde standpunt, op de maximale diafragmaopening van alledrie de lenzen. De foto is gemaakt van onder de boom naar boven toe, op ongeveer één meter afstand van de bloesem. Duidelijk te zien is dat de 85mm nog het meeste van de omgeving laat zien, waar je bij de 135mm slechts een paar bloemen van de tak nog scherp kan zien. Alle drie de objectieven laten veel licht binnen en hebben een prachtige romige bokeh waar de SIGMA ART serie bekend om staat.
Overdag mis je de ene stop licht extra bij de 135mm ten opzichte van de andere twee objectieven niet. Toch merk je dat aan het einde van de dag als de zon begint weg te zakken dat je net wat minder licht tot je beschikking hebt. Bij de 85mm en de 105mm heb je nog net wat langer de tijd om jouw perfecte shot te maken.
Conclusie kiezen tussen de SIGMA 85mm, 105mm en 135mm
Kiezen tussen de drie objectieven is als kiezen tussen je drie kinderen. Want eerlijk is eerlijk: het kan eigenlijk niet misgaan met één van deze objectieven als portretlens. Met elk van de drie lenzen maak je prachtige foto’s. Wil je mobieler zijn, dan zou ik kiezen voor een combinatie tussen de 85mm en de 135mm. Wil je één veelzijdig objectief, dan zou ik gaan voor de 105mm.
Labtest: SIGMA 135mm f/1.8 DG HSM ART
Met een iets eenvoudigere bouw dan de 85 en 105mm ART, slaagt SIGMA er toch in uitstekende prestaties te behalen. Bij de 85mm en de 105 lijkt het achterste deel op een op zichzelf staand objectief, bij de 135mm zien we meer een echte tele-opbouw. Bij de dertien elementen in tien groepen zijn twee elementen van lage en twee van zeer lage kleurbreking, maar geen asferische elementen.
De uitstekende prestaties behaalt de SIGMA zowel op afstand als dichterbij. De scherpstelling is voldoende snel, het gewicht is laag genoeg om het objectief nog comfortabel uit de hand te kunnen gebruiken.
Beeldfouten zijn in hoge mate gecorrigeerd, geen zichtbaar astigmatisme, nauwelijks sferische aberratie en zeer weinig kleurfouten en nauwelijks coma. Het bokeh is erg goed, en het blijft ook na diafragmeren goed. Mechanisch is het prima opgebouwd, al zul je bij het filmen soms een diafragmaring missen. Met de USB-dock kun je objectief nog verder afstemmen op de camera of eigen voorkeuren en mocht je ooit van camera wisselen dan kan SIGMA de vatting van het objectief veranderen (mits dat de vatting van het objectief bij SIGMA beschikbaar is). Sinds de komst van de Nikon Z en Canon R-vattingen, zal dat belangrijker worden dan eerder.
Specificaties SIGMA 135mm f/1.8 DG HSM ART
Prijs: € 1.599,- inclusief btw
Lengte: 114.9mm
Doorsnede: 91.4mm
Filtermaat: 82mm
Gewicht: 1130g
Kleur: Zwart
Opbouw (elementen / groepen): 13/10
Info: www.sigmabenelux.com
Beoordeling
Beeldkwaliteit: 9
Bediening: 9
Behuizing: 9
Prijs / kwaliteit: 9