Interview met JoeyL

JoeyL

Het is een bijzonder verhaal. Fotograaf JoeyL, eigenlijk Joey Lawrence, reisde al op zeer jonge leeftijd naar de verste uithoeken van de wereld om grootse portretten te maken. We praten met hem over zijn reizen, werk en gear.

Er zijn wereldwijd niet veel fotografen te vinden die op jonge leeftijd al zo’n indrukwekkend oeuvre hebben opgebouwd als JoeyL. De jonge fotograaf heeft wereldwijd honderdduizenden volgers en zijn foto’s worden door vriend en vijand erg hoog gewaardeerd.

‘Mijn interesse in fotografie komt voort uit veel verschillende dingen, maar een van de belangrijkste was de Urban Exploring die ik deed. Samen met een vriend ging ik stiekem verlaten psychiatrische ziekenhuizen of lege fabrieken binnen in Canada. We maakten daar dan foto’s, van de plek en van elkaar. In die tijd deed ik ook weleens de fotografie voor bevriende bandjes. Die foto’s maakte ik dan ook op dat soort plekken. Leuk om te weten is dat we dat ook in Nederland en België gedaan hebben. Samen met een vriend van me, de Nederlandse dj Benjamin Bates, heb ik de meest bijzondere plaatsen bezocht. Gelukkig waren er nog geen social media in die tijd, anders waren we vast een aantal keer opgepakt!’
‘Ik ben opgegroeid in een klein Canadees stadje, maar ik heb altijd geweten dat ik daar niet heel mijn leven zou blijven. Opgroeiend als onderdeel van de eerste generatie kinderen die voortdurend verbonden zijn met het internet, kon ik heel de wereld op mijn computerscherm zien verschijnen. Ik voelde me onderdeel van een internationale maatschappij. Maar in plaats van al die plaatsen virtueel te bezoeken, wilde ik ze in het echt gaan zien en ontdekken!’

Plan-B

‘Ik was toen heel jong, maar ik wist dat ik de wereld wilde ontdekken. Na mijn middelbare school heb ik geen andere opleiding meer gedaan en ook een ‘normale’ baan heb ik nooit gehad. Ik denk dat ik daarom ervoor gekozen heb mijn eigen weg te gaan. Er waren gewoon geen excuses te vinden om het niet te doen. Als je leven te comfortabel wordt, kan dat je persoonlijke groei in de weg gaan zitten. Doordat ik niet veel vaste waardes in mijn leven had, kon ik ervoor kiezen precies te doen wat ik wilde. Nooit heb ik een plan-b gehad naast de fotografie. In deze tijden moet je volledig focussen op één ding, om er echt heel erg goed in te worden. En als je dat doet, moet je bereid zijn er andere dingen voor op te offeren.’
‘Fotografie is een goed excuus om mensen te ontmoeten die je daarvoor niet kende. Natuurlijk ben ik serieus en geïnteresseerd in de uiteindelijke foto’s, maar ik zie mijn fotografie ook als een weg en een vrijbrief om de wereld te ontdekken. En dat kunnen plekken zijn die ik gewoon interessant vind, zonder dat daar een duidelijk aanwijsbare reden voor is. Zulke reizen geven je totaal nieuwe ervaringen en leren je dingen over de wereld die je daarvoor niet wist.’
‘Ik vind het fijn om beelden te maken die door een grote en brede groep mensen worden gewaardeerd. Daarnaast hoop ik dat diegenen met een getraind oog de nuances in techniek opmerken. Zo probeer ik vaak een mooie balans te creëren tussen natuurlijk en kunstmatig licht. Maar de nuance kan ook in de expressie van de geportretteerde zitten, of in de compositie. In mijn werk zijn de inhoud en de esthetische kant in balans. Ik vind het mooi als die zaken ook opgemerkt worden. Ik besteed namelijk heel veel tijd aan de puntjes op de i, omdat ik dat gewoon heel belangrijk vind. Een foto voor tachtig procent goed krijgen, dat lukt me vrij makkelijk. Maar die laatste twintig procent, daar gaat echt tijd, passie en aandacht in zitten. Soms heeft het te maken met de balans tussen voorbereiding en het werk op locatie, of met toevalligheden die dat laatste beetje extra geven. Maar vaak komt het er toch op neer dat je gewoon uren heel kritisch moet werken en kijken naar je eigen werk. Investeren. Leren. Beter worden, dat is het. Dan komt die twintig procent vanzelf.’

Meer van het interview is te lezen in DIGIFOTO Pro 2.2016. 

Tekst: Jasper van Bladel
Fotografie: JoeyL