Hands-on: met de Panasonic Lumix GX9 door Palma de Mallorca

Een gesprek met een expert is leuk, maar zelf fotograferen is natuurlijk leuker dan praten over techniek. Kregen we dan helemaal geen inleiding in de werking van deze camera? Uiteraard wel! Daar luisterde ik met een half oor naar, terwijl ik de camera instelde op diafragmavoorkeuze en uitzocht hoe ik ervoor kon zorgen dat ik kon scherpstellen zonder de camera van mijn oog te halen. (De automatische veldkeuzes leken goed te werken, maar ik hecht eraan om zelf te bepalen waarop de camera scherpstelt.)

De Lumix GX9 heeft een prima elektronische zoeker dus je hoeft nooit de monitor te gebruiken tijdens het fotograferen, behalve bij heel bijzondere standpunten. Gelukkig vond ik in de menu’s een instelling waarbij je de joystick (die in feite uit vier pijltjes bestaat) kon instellen zodat je er continu het scherpstelpunt mee kunt verplaatsen.

Aan de slag met de Panasonic Lumix GX9

Voor de doelgroep van de camera was de uitleg misschien interessanter: zo werd verteld hoe je direct vanuit de camera .jpg’s kon maken die eruit zagen alsof ze bewerkt waren. Zo was Panasonic erin geslaagd om een zwart-witfilter te maken met een zeer natuurlijk aandoende korrel. Zeer goed gedaan, maar niet my cup of tea. Ik houd liever mijn opties open en bepaal achteraf in Photoshop hoe de foto eruit zal gaan zien.

Ik stelde de camera in op RAW en kleine .jpg’s, want ik had maar een vrij kleine geheugenkaart. De foto’s die u nu ziet zijn dus van minder hoge kwaliteit dan technisch mogelijk is. Panasonic wees er bovendien op dat de camera een pre-productie model betrof, die mogelijk nog niet de kwaliteit van het productiemodel zou hebben. Zodra Adobe de RAW-converter klaar heeft, zal ik de foto’s opnieuw bewerken vanuit RAW. Ik mocht twee objectieven uitkiezen en omdat we in een stad gingen fotograferen vermeed ik de standaardzoom en koos ik een supergroothoekzoom, de Leica Vario-Elmarit 8-18mm f/2.8-4 (35mm-equivalent 16-36mm) en een lichte tele, de Panasonic 42,5mm f/1.7 (35mm-equivalent 85mm).

De spiksplinternieuwe GX9 is een camera uit de compacte serie systeemcamera’s van Panasonic. Panasonic heeft verschillende series spiegelloze (systeem-)camera’s: de GX-serie, de G-serie en de GH-serie. De GX9 is een compacte camera die zich door de toevoeging van verschillende knoppen heel gemakkelijk laat bedienen. In combinatie met een compact objectief is het geheel vrij harmonieus. Zeker bij gebruik van iets grotere objectieven is de (zeer lichte en kleine én goedkope) handgreep zeer aan te bevelen. Die schroefde ik dan ook meteen op de camera waardoor ik hem heel gemakkelijk met één hand vast kon houden zonder dat hij uit mijn hand kon glijden

De eerste foto die ik maakte was meteen bij de allerkortste brandpuntsafstand van de supergroothoekzoom: 8mm (16mm kleinbeeldequivalent). De ronde vorm van de fontein viel mooi samen met die van de waterstralen en het plein. De fontein bevond zich echter midden op straat en ik moest op de rand van de fontein gaan staan. 

Het weer zat niet mee: af en toe was er een miniem stukje blauwe lucht te zien, maar nooit zon. Vaak was de hemel wit zonder doorsteking. Dat leverde meteen scènes op met een grote dynamiek: een ‘witte’ hemel is veel lichter dan een blauwe. High light peaking zorgde er in combinatie met de belichtingscorrectieknop voor dat alles mooi binnen de dynamische perken bleef. Dat in deze situatie belichtingscorrectie nodig was, is niet zo vreemd, alleen met een meetmethode die de felste lichten beschermt is dat niet nodig.

Bediening

De belichtingscorrectieknop van de GX9 is nieuw. Je hoeft de draaiknop voor (onder andere) het diafragma niet meer in te drukken maar hebt nu een aparte knop. Deze zit precies op de juiste plaats en is dusdanig stroef dat je hem niet per ongeluk kunt verdraaien en net soepel genoeg om hem met één vinger te bedienen. In combinatie met de handgreep kon ik zo alle functies met de rechterhand bedienen: diafragma, belichtingscorrectie, scherpstelpunt kiezen en uiteraard afdrukken. De linkerhand kon ik gebruiken om te zoomen en eventueel om de camera te ondersteunen.

Het eerste levende onderwerp was een zijn territorium verdedigende zwaan in een merkwaardig groene binnenvijver die door dertig mensen belaagd werd met camera’s. Ik draaide de lens naar een gemiddelde groothoek en probeerde een soort combinatie van het groene water en de zwaan te maken. In de standaardbeeldinstelling werkte het niet zo goed; later zou ik de jpg bewerken om kleur en contrast wat meer pit geven.

Natuurlijk bracht ik ook de prachtige kathedraal van Mallorca in beeld. Ook hierbij maakte ik gebruik van de gemiddelde groothoek. 

Bij het volgende onderwerp - het Arabische bad – bleek de supergroothoek onmisbaar: alleen in de uiterste groothoekstand kon ik de ruimte goed in beeld brengen. Ik maakte er onder ander een beeld waarbij ik de beeldstabilisatie van de camera uitschakelde op 1/60s bij 2000 IOS. De latere RAW-bewerking toonde aan dat de GX9 bij deze waarden prima resultaten levert. En ook de jpg was goed genoeg voor publicatie op het web.

Deel 2 van de fotowandeling met de Lumix GX9 lees je hier. Alle foto's die gemaakt zijn bekijk je hieronder: