Verslag: Dag van de Fotografie in Pakhuis de Zwijger

Om kwart voor elf geeft Lars Boering van de FotografenFederatie het startsein voor de Dag van de Fotografie. In tegenstelling tot de Donkere Kamer, die ook in Pakhuis de Zwijger plaats vindt, kun je deze dag zelf kiezen welke lezingen en workshops je volgt. Er is een overvol programma en dat is meteen ook het grootste punt van kritiek: interessante onderwerpen vallen dikwijls samen zodat je steeds weer een moeilijke keus moet maken waar je heen gaat.

Om diezelfde reden kunnen we je dan onmogelijk vertellen wat er allemaal precies te beleven viel, maar vermaakt hebben we ons zeker. In een van de kleine zalen boven ging het heel de dag niet om de fotografie zelf maar om randzaken als rechten, financiering en waardecreatie. Zo gaf advocate Lisette Varossieau een interessante lezing over social media en beeldrecht terwijl Peter van de Klugt (onder andere oprichter van zakenblad Quote) goede tips had waar je als bijna of net afgestudeerde fotografiestudent op moet letten.

Veel aandacht was er deze dag voor de steeds vager wordende scheidslijn tussen fotografie en andere vormen van media, zoals film en geluid. Canon-ambassadeur en cameraman Patrick van Weeren liet het publiek kennis maken met de filmfunctie van hun dslr en ook diverse fotografen vertelden over hun projecten waarin ze fotografie en video mixen.

In de grote zaal kregen bekende fotografen als Pim Ras, Koen van Weel en Ilvy Njiokiktjien het woord, waarbij op de negen grote schermen hun foto's voorbij komen. Het leuke aan de Dag van de Fotografie is, dat alle aanwezige fotografen door het publiek lopen en je ze gewoon kunt aanspreken. De Nederlandse fotografiewereld is klein en heel toegankelijk op dit soort dagen. Dat heeft de organisatie zelf ook door, want de derde verdieping is bestemd als netwerkruimte, met een grote tafel waar je elkaar je werk kunt laten zien of gewoon een beetje kunt bijkletsen.

Sander Veeneman verzorgde de afsluiting en dat had hij niet beter kunnen doen. Aan de hand van zijn eigen carrière en foto's maakte hij duidelijk dat je door moet zetten en niet genoegen moet nemen met een 'nee'. Zelf zet hij zich al ruim twee decenia met zijn fotografie in voor de zieke en arme mensen over de hele wereld. Door nooit genoegen te nemen met nee kreeg hij de kans te spreken met Nelson Mandela, Kofi Annan en diverse andere presidenten en hoogwaardigheidsbekleders en heeft hij heel veel moois voor elkaar weten te krijgen. Zijn motto? NO, YOU CAN!