Interessant voor het weekend: Bieke Depoorter in Fotomuseum Den Haag

Tot en met 14 januari 2018
Fotomuseum Den Haag

In tijden van grote onrust en achterdocht gaat Depoorter elke dag op zoek naar een nieuwe plaats om te overnachten, liefst bij een familie thuis. De fotograaf kijkt voorbij het nieuws en de politiek en zoekt naar de intieme momenten die vaak binnenshuis verborgen worden gehouden.

Bieke Depoorter wordt in eerste instantie gastvrij begroet, maar nergens binnengelaten. Ze voelt hoe de privésfeer wordt afgeschermd – het lijkt onmogelijk om het vertrouwen van de mensen te winnen. Juist die onmogelijkheid trekt haar aan. Haar zoektocht naar vertrouwen is het begin van een lange reis. Een ontmoeting begint vaak met een kop thee en veel suiker, de uitnodiging van een vrouw die ’s avonds verkoeling zoekt op de drempel voor haar huis. Wie op bezoek komt, krijgt een plaats in de gastenkamer, waar de stoelpoten goudkleurig zijn en de Chinese theekopjes sinds het trouwfeest ongebruikt in de servieskast staan. De scheiding tussen privé en publiek is het witkanten gordijn van het bezoekersvertrek. Daarachter staan de linzen op het vuur, worden haren gevlochten en hangt het schooluniform aan de haak. 

Terwijl ze op zoek is naar verbinding, wordt Depoorter zich steeds bewuster van haar eigen perspectief en positie als buitenstaander, zowel cultureel als in haar rol als fotograaf. In 2017 besluit zij daarom terug te gaan naar Egypte met een eerste versie van haar nieuwe boek, om met de bevolking te praten over de foto’s die zij heeft gemaakt. Toevallige passanten uit het hele land schrijven hun gedachten en ideeën op de fotowerken. Op de beelden wordt geschreven alsof het een stomme film betreft die plots ondertitels krijgt. Er ontstaat zo een fascinerende, meerstemmige conversatie tussen mensen die anders misschien nooit met elkaar in gesprek zouden gaan. Deze nieuwe laag breekt onze westerse blik open en prikt door het vacuüm waarin de beelden zich schijnbaar bevinden.

Bieke Depoorter

Bieke Depoorter (1986, Kortrijk, België) is in 2009 afgestudeerd aan het KASK in Gent. In datzelfde jaar wordt zij in het Fotomuseum Den Haag genomineerd voor de Photo Academy Award met haar afstudeerserie Ou Menya. In 2012 wordt Depoorter ‘nominee’ van het befaamde fotocollectief Magnum. Ze wordt vervolgens in 2016 aangenomen als volwaardig lid. In haar fotografie legt zij bijzondere ontmoetingen vast in schilderachtige, vaak filmische beelden. Eerder publiceerde zij het fotoboek Ou Menya met beelden uit Rusland en I am about to call it a day, waarvoor ze door Amerika trok. Tijdens deze drie projecten gaat Bieke Depoorter iedere dag op zoek naar een nieuwe plaats om te slapen. Ze laat haar weg bepalen door een aaneenschakeling van toevallige ontmoetingen, gedreven door verwondering.