In de spotlight|Tysje Severens

9 juli, 2024 - 10:30

Door: Redactie DIGIFOTO Pro 547

In de rust van Aspelare, een schilderachtig dorpje in Oost-Vlaanderen, groeide Tysje Severens (30) op in een omgeving doordrenkt van creativiteit. Haar familie was een bonte verzameling van kunstenaars: van beeldhouwers en schilders tot architecten en muzikanten, een achtergrond die ongetwijfeld bijdroeg aan haar artistieke ontwikkeling. Na het afronden van haar studies koos Tysje voor Gent, een stad die haar hart heeft veroverd, als haar thuisbasis. Daar voltooide ze in 2016 haar Master in Fotografie aan het KASK, waarmee ze de basis legde voor een veelbelovende carrière in de fotografie, gekenmerkt door een unieke mix van persoonlijke passies en professionele aspiraties. Ze fotografeert voornamelijk klassieke muzikanten, maar in dit artikel nemen we een kijkje in haar wereld van modefotografie.

Tekst: Nina Oomen | Fotografie: Tysje Severens

Tysje was vijftien jaar toen ze voor het eerst in aanraking kwam met fotografie. ‘Mijn moeder schakelde over naar een betere camera en schonk haar klein compact toestelletje aan mij. De eerste jaren nam ik bijna alleen zelfportretten en enkel in het huis van mijn ouders,’ vertelt Tysje. ‘Ik ben eerder introvert, pas tijdens mijn opleiding fotografie aan het KASK werd ik verplicht anderen te fotograferen. In het begin was dat moeilijk, maar nu vind ik het erg leuk om samen te werken met modellen.’ De vader van Tysje was muzikant in de opera in Brussel en hij stond af en toe wel model voor haar. Op een gegeven moment gebruikte hij deze beelden een keer als nieuwjaarskaartjes en zo leerden zijn collega’s haar foto’s kennen. ‘De maand voor ik afstudeerde, mocht ik mijn eerste betaalde muzikantenshoot doen. Deze shoot kreeg erg goede reacties en zo ben ik tot op vandaag eigenlijk vooral gespecialiseerd in het maken van portretten van klassieke muzikanten. Voor deze shoots bepaal ik zelf vaak de styling van de modellen. Hoe iemand gekleed is, kan echt de sfeer van je foto bepalen!’

Tysje’s eindwerk aan het KASK was een serie over mode en reclame ‘Som Ting Wong’. ‘Ik deed hiervoor alles zelf: het zoeken van modellen en locaties, de styling, het uitwerken van de ideeën, de vormgeving van de serie in Vogue-geïnspireerde magazines… Deze serie ontstond vooral uit mijn eigen tweestrijd met reclame: enerzijds is het een wereld die voor mij ongeloofwaardig en té perfect is, maar aan de andere kant ook een heel wonderlijke wereld waarin alles mogelijk is. Het was niet mijn bedoeling om echt reclamebeelden te maken, eerder wilde ik mijn eigen wondere wereld creëren door typische reclamekenmerken te gebruiken gedrenkt in mijn eigen beeldtaal. Zo gebruikte ik humor, felle kleuren, slogans, de vrouw als lichaam, surrealisme, magie, glamour en meer. Door zo intens bezig te zijn met dit soort beelden, werd mijn interesse in modefotografie aangewakkerd.’

Fotografie als parttime baan

Tysje heeft er bewust voor gekozen om fotografie niet als fulltime baan te doen. ‘Ik zou de stress niet aankunnen om iedere maand genoeg opdrachten binnen te halen. Momenteel werk ik als digital marketeer en fotografeer ik vooral op mijn vrije dag of in het weekend. Als ik veel shoots heb, dan kan ik wel eens enkele avonden op rij photoshoppen of in het weekend lang bezig zijn. Ik werk graag snel zaken af, zodat shoots elkaar niet overlappen.’ Tysje heeft wel een paar keer een vaste job als fotograaf gehad in de modesector. ‘Je hoort het wel eens waaien dat dit een harde sector is… wel, dat is ook écht zo! Ik had het ongeluk om te werken voor manipulatieve werkgevers, onderbetaald te zijn, organisatorische problemen tijdens shoots, geen aangename werksfeer, etcetera. Mijn freelance fotografiejobs in de mode vind ik wel telkens superfijn om te doen! De meeste opdrachtgevers staan open voor een artistieke benadering en zo kan je samen heel creatieve shoots uitwerken.’

Naast fotografie houdt Tysje van musea bezoeken, nieuwe dingen ontdekken (vaak in functie van locaties voor shoots), daguitstapjes en reizen. Ze is ook graag creatief in de keuken en maakt af en toe haar eigen oorbellen uit polymeerklei. ‘Als iemand jarig is of bij een andere gelegenheid, durf ik weleens een volledig zelfgemaakt cadeau te maken. Zo gaf ik voor Vaderdag mijn papa ooit een boekje met allemaal “lievelingsvragen”, hij was toen duidelijk geëmotioneerd. Hij had ook helemaal niet door dat ik hem al maanden stiekem interviewde,’ vertelt ze lachend.

Inspiratie

In het eerste jaar van haar fotografieopleiding, mocht Tysje niet fotograferen in een specifieke stijl, en moest ze haar foto’s bijna onbewerkt afleveren. Je werd erop afgekeurd als je het wel deed. ‘Zo werd ik meerdere keren afgebroken door leerkrachten omdat ik “geen ruimte” gebruikte in mijn beelden. Pas na enkele jaren werd een eigen fotografie stijl toegestaan. Er werd gezegd dat je pas een cliënteel kan hebben als je jezelf kan onderscheiden van andere fotografen.’ Tysje heeft nu volledig haar eigen stijl ontdekt en werd hierin geïnspireerd door verschillende modefotografen en kunstenaars zoals Julia Hetta, Ben Zank, René Magritte, Michaël Borremans en Banksy. Ze vindt het leuk als een kijker een eigen verhaal kan bedenken bij haar foto’s. Op die manier worden ze iedere keer anders geïnterpreteerd.

De juiste aanpak

Tysje volgt een aantal modeontwerpers op social media, maar is eerlijk gezegd zelf niet zo bezig met trends. ‘Shoots doe ik altijd op maat van de klant en dat is vaak niet echt gebaseerd op trends. Ik shoot doorgaans meer voor kleinere modebedrijven met een iets alternatievere insteek.’ Commerciële shoots die helemaal geörchestreerd zijn volgens de wil van de klant zijn minder fijn. Gelukkig heeft Tysje dit nog niet echt meegemaakt. ‘Ik stuur op voorhand ook altijd mijn ideeën door en vraag feedback. Zo voel je meteen aan hoeveel vrijheid een klant je geeft. Achteraf stuur ik ook mijn eigen persoonlijke voorkeur door en de andere beelden als “contactbladen” waaruit ze kunnen kiezen.’ Elke opdracht is een nieuwe uitdaging. Tysje vindt het leuk om telkens weer iets anders te kunnen maken.

Om om te kunnen gaan met creatieve blokkades, vooral in een industrie die steeds vernieuwing vereist, past Tysje een specifieke aanpak toe. ‘Ik begin met het verzamelen van informatie over de te fotograferen producten of kleding, en de gewenste sfeer of het idee van de opdrachtgever. Op basis hiervan kies ik een passende locatie, die ik vaak van tevoren bezoek om de mogelijkheden te verkennen; het perspectief van bovenaf, de afstandsmogelijkheden en de variëteit in achtergronden. Deze aspecten zijn cruciaal, want de omgeving speelt een grote rol in de sfeer van de foto's. Ik werk voornamelijk met daglicht, maar indien te weinig licht gebruik ik mijn camera meestal op statief.’

Vervolgens maakt Tysje een moodboard met ongeveer zeven ideeën, die ze tijdens de shoot zoveel mogelijk probeert uit te voeren. In het moodboard specificeert ze de kleding van het model, de benodigde accessoires, de exacte plaats van elke opname, en de poses en expressies die ze voor ogen heeft, ondersteund door voorbeeldfoto's. Dit moodboard stuurt ze vooraf naar de modellen en de opdrachtgever, zodat ze feedback kunnen geven en een duidelijk beeld hebben van wat er tijdens de shoot gaat gebeuren.

Locaties en modellen

Tysje heeft intussen een database van meer dan 400 locaties verzameld, door te zoeken op architectuurwebsites of zaken die ze zelf is tegengekomen door steden te bezoeken. Er zijn al een aantal plekken waar ze het liefst fotografeert; deze locaties hebben vooral veel variatie in achtergronden, trappen, hoeken, etcetera. Kortom, veel mogelijkheden tijdens een shoot.

Modellen zoekt ze bijna uitsluitend via facebookgroepen, meestal dus niet-professionele modellen. Wat Tysje vooral belangrijk vindt, is het kunnen uiten van emoties en een soort elegantie, maar natuurlijk ook of die persoon aansluit bij de sfeer van het merk. Vaak heeft de opdrachtgever al een model gekozen en hoeft ze dit zelf niet meer zelf te doen. ‘Ik sta open voor alle soorten modellen, maar vaak ben je gebonden aan de keuzes van een merk. Wat heel jammer is. De laatste jaren merk je hier gelukkig wel meer en meer verandering in. Een heel goede evolutie, maar we zijn nog altijd niet waar we zouden moeten zijn.’

Tijdens een shoot is er altijd ruimte voor toeval. Als een model een idee heeft, werkt Tysje dat ook altijd uit omdat ze het belangrijk vindt dat iedereen inbreng heeft. Opdrachtgevers/modellen kunnen ook altijd feedback geven op het moodboard, of hun eigen ideeën meegeven die Tysje dan verder uitwerkt. Op deze manier hebben de modellen een idee van wat ze kunnen verwachten. Als ze zich ergens niet comfortabel bij voelen, dan hoeven ze zeker ook niet alles te doen. ‘Het is heel belangrijk om een model tijdens een shoot op zijn/haar gemak te stellen. Ik geef veel aanwijzingen tijdens shoots, maar laat me ook graag leiden door het model. Sfeer op “de set” is zo belangrijk, want dat merk je in het resultaat!’

Tysje houdt ook rekening met of het model wel of niet ervaren is. ‘Ervaren modellen poseren vanzelf van de ene naar de andere pose, en als fotograaf moet je dan heel weinig aanwijzingen geven. Je hoeft enkel je idee uit te leggen en je kan samen gaan experimenteren hoe het het best op beeld komt. Bij beginnende modellen leid ik vooral de shoot en geef ik heel veel aanwijzingen,’ vertelt ze. ‘Je voelt dat men tijdens een shoot dan wel zelfverzekerder wordt.’ Af en toe krijgt Tysje wel te maken met ‘diva-types’, die enkel willen doen wat zij in hun hoofd hebben. ‘Dat zijn de moeilijkste personen om mee samen te werken. Ik probeer dan voorzichtig aan te geven dat die andere pose toch mooier overkomt op beeld.’