Het Z-gevoel: de Nikon Z 50

Toen de Nikon Z 6 geïntroduceerd werd, waren vele reviewers verbaasd dat deze net zo’n degelijke body had als de duurdere Z 7. Daar had Nikon dus kennelijk niet op gespaard. Het is ook een Nikon-traditie: al vanaf het moment dat de Life-fotografen in de winter van de Korea-oorlog voor Nikons kozen, heeft Nikon altijd een oog gehad voor een degelijke constructie. Nu is er de Nikon Z 50, kleiner en lichter dan de andere Z-camera’s, maar met een bovenen
voorkant gemaakt van een titaniumlegering en een voorbeeldige bouw. Het tweede wat opvalt bij een close encounter, is dat de camera ondanks de kleine omvang nog steeds goed in de hand ligt, ook wanneer je grote handen hebt. De ergonomie is grotendeels overgenomen van de full frame Z’s. Opvallend in  deze klasse zijn de beide selectieschijven. Ook de twee zeer goedbedienbare functietoetsen zijn gebleven en daarmee kun je de camera in bijna alle gevallen met één hand bedienen. De standknop is naar rechts verhuisd en heeft geen vergrendeling meer, maar dat is op die plaats ook niet nodig.

Eye-af

De degelijkheid en de ergonomie van de body is niet het enige wat de Z 50 geërfd heeft van de full frame Z's. Het scherpstelsysteem lijkt in vergelijking met een Z 6, precies even goed. Dat werkt ook met de minimale lichtsterkte f/6.3 van de 16-50mm prima, mét eye-AF. De Z 50 heeft dezelfde vatting als de full  frame Z 6 en Z 7 camera’s. Dat is een groot voordeel, want daardoor kun je Z-objectieven kopen die je ook op een later aan te schaffenfull frame Z kunt  gebruiken. Je kunt dus gemakkelijk upgraden. Je kunt ook met één en dezelfde adapter toe en uiteraard kun je vele honderden objectieven voor de F-vatting gebruiken. Uiteraard heeft de camera ook Bluetooth maar ook wifi. De SnapBridge app heeft ondertussen een waardering van 4,1 in de I-store. Dat is terecht  want hij werkt prima en functioneert ook als volwaardige afstandsbediening en geeft tijd en gps-data door aan de camera.

Verschillen

Zijn er dan ook verschillen? Uiteraard is de camera een stuk kleiner. Kijk je naar het formaat en het gewicht van de Z 50, dan zie je ook dat een aparte vatting geen voordelen zou hebben opgeleverd. Hier en daar zit een knop ergens anders, maar dat is heel slim gedaan. Er is overigens nog steeds een AF-ON-knop, al staat er dan AE-F/AF-L op als tegemoetkoming aan beginners. Ook het gewicht verschilt: 420 grammet batterij en geheugenkaart (Z6/7: 675 g). Een consequentie van de kleinere omvangén de lagere prijs is dat de Z 50 niet beschikt over IBIS. Wel heeft de camera de dual detectfunctie overgenomen van de full frame Z’s. Dat wil zeggen dat de stabilisatie van het objectief zowel gebruik maakt van gyroscopen in het objectief als van detectie van bewegingen op
basis van het beeld van de sensor. In combinatie met het 50-250mm-objectief levert dat wel vijf stops (echt) voordeel op. Focus Shift en 10 bit HDMI-export en N-log blijven voorbehouden aan de Z 6 en 7. Maar de Z 50 kan wel in 4k filmen zonder crop en kan 120 bps en dus 5x slow motion aan. Bij serieopnamen is de camera ook snel: 11 bps in RAW mét continu lichtmeten en scherpstellen. De buffer kan die snelheid ook aan: 35 RAW-beelden in 12 bit maar met een snelle kaart wel meer. Verder heeft de camera maar twee gebruikersstanden maar wel weer als extra tegenover de Z 6 en Z 7 effecten en scène-instellingen.

Sensor Nikon Z 50 

Een groot verschil met de fullframe Z’s is de sensor. Deze is anderhalf keer kleiner. Het voordeel daarvan is uiteraard dat teleobjectieven een groter bereik krijgen, het nadeel van een kleiner sensor is dat er meer ruis en minder dynamiek zal zijn. Ik mocht dat op het pre-productiemodel nog niet testen. Maar omdat we weten dat het de sensor van de D500/D7500 is met 21 megapixel, kunnen wel nu eigenlijk al zeggen dat deze waarden uitstekend zullen zijn en zeer waarschijnlijk de beste in deze klasse. De maximale ‘echte’ gevoeligheid is dan ook 51.200 ISO. De monitor ten slotte is een aanraakscherm en kan voor vlogs of selfies omlaag geklapt worden, waarbij het beeld dan ook gespiegeld wordt. Het zoekerbeeld wordt dan mogelijk door een statief deels geblokkeerd, maar dat is met een speciale bracket op te lossen. (Bij een naar boven klappend scherm zit de microfoon weer in de weg.) De OLEDzoeker telt minder pixels dan die van de Z 6 en Z 7 (iets meer dan twee miljoen), maar doordat hij minder vergroot lijkt hij even scherp, de pixeldichtheid is hetzelfde. 

Conclusie 

Het APS-C-segment heeft er een geduchte concurrent bij. Het is niet alleen een uitstekende camera voor wie full frame te duur of te groot vind, het is ook een prima tweede camera naast een reflex of full frame Z. Nikon heeft bijna nergens gespaard en daardoor is het de enige APS-C-camera met een unieke eigenschap: het Z-gevoel.

Dit artikel werd gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 5.2019. Klik hier om deze of andere edities te bestellen.