Désirée,

Ik kwam hem tegen op een winderige ochtend op een verlaten kaai bij de haven van Oostende.
Hij sprak me prompt aan in het Frans met de vraag wat ik daar presies kwam doen met m'n camera.
Hij leek wat argwanend tot ik hem vertelde dat ik enkel uit was op het maken van enkele sfeerbeelden van de havenstad waar ik zovele zomers vertoefde als kleine jongen.
De man toonde me met grote fierheid z'n zelf omgebouwde schip waarop hij woonde en stak een verhaal af dat ik met de beste wil ter wereld niet kon onderbreken.
Het begon met z'n vlucht uit z'n thuisland Frankrijk omwille van de strikte wetgeving rond woonboten en vervolgens begon hij op te sommen welke beperkingen hij allemaal ervoer als 'vrijgevochten' gepensioneerde in z'n vaderland.
Het was meteen duidelijk; Désirée was geen doordeweekse man op leeftijd die een toeristisch uitstapje maakte.
Hij was op zoek naar rust, naar vrijheid om te doen en laten wat hij wou en met zelfstandigheid hoog in het vaandel gedragen.
Hij had z'n schip aangemeerd op een plek die niet volkomen legaal was maar men liet er hem met rust, 'omdat ik hier een oogje in het zeil hou' vertelde hij me trots.
Misschien trekken ze me morgen wel weg, misschien kan ik hier nog jaren blijven zei hij me, hoe dan ook ik heb het hier naar m'n zin.
Een geïmproviseerd tuintje met een berg recuperatiematerialen naast het schip liet uitschijnen dat hij een meer landelijk verleden moet hebben gehad.
Ik was ontroerd, oprecht geraakt door z'n oprechtheid en vechtlust om z'n idealen.
Wat een pracht van een man met een bewogen verhaal, een ongetemde gedrevenheid en een vrijgevochten ziel, z'n naam kon niet beter gekozen zijn; Désirée (Frans voor verlangen..)