Retrofocus: Kodak Professional DCS

14 februari, 2012 - 17:04

Door: Jesse Kraal 4421

Na jaren van ontwikkeling en diverse prototypes ligt in 1991 voor het eerst een digitale spiegelreflexcamera in de winkel: de Kodak Professional DCS, ook bekend als DCS-100. Overigens is Kodak enkel de fabrikant van de digitale componenten, de basis is een Nikon F3.

Al in 1975 bouwde Kodak een eerste digitale camera, maar met een gewicht van vier kilo en een resolutie van nog geen 0,01 megapixel, was dat model praktisch onbruikbaar. Nadat diverse fabrikanten midden jaren '80 aan de slag gingen met 'digital still camera's', feitelijk videocamera's die een stilstaandbeeld konden opslaan, prestenteerde Kodak in 1988 een spiegelreflexcamera met een ccd-sensor met een resolutie van iets meer dan één megapixel. Hoewel deze Electro-Optic Camera uit 1988 nog een prototype was, zou deze een nieuw hoofdstuk in de fotografie inluiden: de digitale spiegelreflexcamera.

Kodak Professional DCS, samen met alle randapparatuur

1,3 megapixels

Na diverse protoypes, gebaseerd op spiegelreflexen van zowel Nikon als Canon, kwam in 1991 de Kodak Professional DCS op de markt. De basis van het toestel bestond uit een standaard Nikon F3 met motordrive, waarop Kodak haar componenten schroefde. De sensor is een KAF-1300 (Kodak M3) ccd-sensor met 1,3 megapixels. De maximale resolutie van de afbeeldingen bedroeg 1280 x 1024 pixels, de cropfactor van de sensor was ongeveer 1,8 x.

Kleur of zwart-wit

Naast een sensor met bayer-patroon, kon je ook kiezen voor een sensor zonder gekleurde microlensjes. In dat geval kon je dus enkel zwart-witfoto's maken, maar het iso-bereik lag wel een stop hoger (iso 200-1600 in tegenstelling tot iso 100-800 voor de kleurensensor). Het analoge signaal van de sensor werd omgezet in 8-bits digitale informatie. Het kwam er op neer dat er tussen zwart en wit maar 254 verschillende nuances in lichtintensiteit konden worden weergegeven. Moderne camera's hebben een 12- of 14-bits omzetting en kunnen daarmee respectievelijk 4096 en 16348 verschillende nuances in lichtsterkte weergeven.

Digital Storage Unit

De door de camera gegenereerde digitale informatie wordt overigens niet in de camera zelf opgeslagen. Vanaf de motordrive liep er een kabel naar de 'Digital Storage Unit' (DSU), een kastje dat qua uiterlijk en formaat nog het meeste doet denken aan een autoradio. In die DSU bevond zich een 200MB grote harde schijf, die plaats bood aan 156 ongecomprimeerde foto's. Kocht je het losse compressiebord erbij, dan kon je maximaal 142 ongecomprimeerde of 400 tot 669 gecomprimeerde foto's op de DSU kwijt.

Een buffer van 8MB liet de camera, die tweeëneenhalve beelden per seconde kon schieten, maximaal zes foto's opslaan. Koos je voor de uitbreiding naar 32MB, dan kon je zelfs vierentwintig foto's achter elkaar schieten voordat de buffer vol was.

987 Exemplaren

Kodak vraagt tussen de 20.000 en 25.000 dollar voor het toestel, afhankelijk van de gekozen uitvoering. In totaal worden er 987 exemplaren van verkocht. Na het uitbrengen van de DCS-200, wordt de Kodak Professional DCS officieus DCS-100 genoemd. Kodak zou nog een tijd door gaan met het verkopen van dslr's op basis van bestaande camera's, maar trekt in 2004 de stekker uit het DCS-verhaal. In 17 jaar is het bedrijf veranderd van koploper naar achterblijver, hoe de geschiedenis zich verder zal ontwikkelen is ondertussen bekend.