Review: Canon EOS 60D

Dit artikel verscheen eerder in DIGIFOTO 4.2010

In de basis maakt de 60D gebruik van onderdelen die in eerdere modellen te vinden waren. De 18-megapixel cmossensor komt uit de 7D en 550D en het 9-punts autofocussysteem is overgenomen uit de 50D. Pluspunt ten opzichte van de 550D is dat alle punten kruislings gevoelig zijn. Ten opzichte van de Nikon’s D7000 met 39-punts focussysteem blijft Canon echter flink achter. De behuizing is een nieuw ontwerp, iets groter dan de 550D, maar compacter en lichter dan de high-end 7D.

Op sommige gebieden is de 60D een stapje terug ten opzichte van de 50D. De magnesium behuizing heeft plaatsgemaakt voor plastic en de maximale snelheid daalt van 6.3 naar 5.3 beelden per seconde. Ook verlies je de AF Microinstellingen, waarmee je focuscorrecties kunt toepassen op je objectieven. Uiteraard is er ook vooruitgang te melden, waarvan het 3-inch uitklapscherm het meest opzichtige voorbeeld is. Onder de kap is ook veel veranderd. De 60D krijgt creatieve filters, bekend van de compactcamera’s, maar ook de elektronische horizon uit de 7D en de mogelijkheid om externe flitsers draadloos aan te sturen.

Plastic behuizing

Net als de 550D is de 60D gemaakt van een metalen chassis en een exterieur van hoogwaardige plastics. De body voelt degelijk aan en biedt meer houvast dan de 550D, een welkome verbetering als je wat grotere handen hebt. De 7D - en ook de oude 50D - hebben op dit gebied echter nog een streepje voor. vBlikvanger is het 3-inch uitklapscherm. Draaischermpjes zijn niks nieuws voor Canon, in de PowerShot Gserie worden ze al jaren toegepast. De 60D is wel de eerste dslr van de fabrikant met uitklapscherm. Het lcd is verder gelijk aan de 550D, met 3:2-beeldverhouding en prettig hoge resolutie van 720x480 pixels - het beste scherm dat Canon in huis heeft.

Bediening

Niet alleen het uiterlijk van de behuizing is veranderd, ook aan de bedieningsknoppen is gesleuteld. De camera heeft geen joystickje meer om je autofocuspunt te selecteren, maar een nieuwe acht-punts-druktoets, geïntegreerd in het draaiwiel aan de achterzijde. De werking hiervan valt wat tegen: het draaiwiel zit in de weg, waardoor het indrukken wat moeizaam aanvoelt. Ook de overige knopjes op de camera lijken wat goedkoper afgewerkt. Zo voelen de platte knoppen wat minder prettig dan de afgeronde knopjes op de duurdere modellen.

Nieuw bij Canon is de vergrendeling van het grote draaiwiel bovenop de camera. Om van fotografeermodus te veranderen moet je nu eerst een knopje indrukken. Het maakt wisselen van stand iets omslachtiger, maar zorgt er wel voor dat het draaiwiel niet per ongeluk kan verschuiven. Op de menustructuur en bediening van de camera zelf is weinig aan te merken. De interface is herkenbaar en de menu’s zijn overzichtelijk. Met de Q-knop is een snelmenu oproepbaar, waarmee je direct de meeste instellingen via het grote lcd kunt aanpassen.

Beeldkwaliteit

Qua beeldkwaliteit zijn er geen verrassingen te melden. De sensor en beeldprocessor zijn gelijk aan die in de Canon 7D en 550D en hetzelfde geldt voor de resultaten. Om je geheugen even op te frissen: dat betekent zeer overtuigende foto’s tot iso 1600 op gebied van kleur en ruis. Ook op iso 3200 is nog goed te werken, al neemt de korrel hier meer aanwezige en storende vormen aan. Met wat nabewerking is dit nog goed te corrigeren en voor kleine afdrukformaten vormt dit geen enkel probleem. Ook iso 6400 levert bruikbaar beeld op kleiner formaat en voor webgebruik. De ‘uitgebreide’ iso 12800-stand, bereikbaar via het Custom Functions-menu, laat een flinke dosis kleurruis zien die moeilijk te corrigeren is.

Het dynamisch bereik en kleurweergave zijn goed. Ook in situaties met moeilijk licht weet de camera een prettig en realistisch ogend beeld neer te zetten. De jpg-verwerking van de camera is dik in orde, de resultaten zijn nagenoeg gelijk aan de kwaliteit van de raw-bestanden. In raw schieten levert uiteraard meer flexibiliteit bij nabewerking.

Bewerken in de camera

De 60D krijgt flink wat nieuwe opties om je beelden in de camera op te peppen. Zo kun je volledige raw-conversies maken waarbij je controle krijgt over belichting, witbalans, scherpte en beeldstijl. Ook kun je lenscorrectie inschakelen en chromatische aberraties verwijderen. Sterkere effecten kun je toepassen met behulp van Creatieve Filters, bekend uit de compactcamera’s van Canon. Je hebt keuze uit Korrelig zwart-wit, Soft Focus, Speelgoedcamera-effect en het popuaire Miniatuur-effect, waarmee je een tilt-shift-objectief kunt simuleren. Bewerkingen kunnen alleen na het maken van de foto toegepast worden, desnoods meerdere over elkaar heen.

In de Creative Auto-modus kun je al voor het maken van de foto een effect toevoegen. Het gaat hier om zogenaamde ‘ambiance’-effecten, vergelijkbaar met de beeldstijlen, maar sterker in effect. Je kunt kiezen uit levendig, soft, intens, warm, koel, helderder, donkerder of monochroom. Voor elke optie kun je de sterkte instellen, bij monochroom heb je keuze uit blauwtint, zwart-wit of sepia.

Filmfunctie

Ook de 60D beschikt net als de 550D en 7D over een 1080p-filmfunctie, met keuze uit 24, 25 of 30 beelden per seconde. In 720p kun je in 50 of 60 fps schieten. De 60D heeft een unieke eigenschap: de mogelijkheid om de audio-niveaus aan te passen. Dit kan verder alleen met de 5D Mark II, die deze functionaliteit na een firmwareupdate kreeg. Voor gevorderde gebruikers is de 60D daarmee momenteel een geavanceerdere videocamera dan de 7D, al is het in theorie mogelijk dat die laatste - net als de 5D Mark II - de functionaliteit nog via een firmware-update krijgt.

Wat betreft autofocus tijdens het filmen loopt Canon achter op de concurrentie. Tijdens het filmen zul je handmatig moeten scherpstellen, in tegenstelling tot de nieuwste dslr’s van Nikon. Deze kunnen continu focussen tijdens het filmen. Wel kun je voor de opname automatisch scherpstellen. Met behulp van contrastdetectie gaat dat zeer nauwkeurig, maar nog steeds erg traag.