Gouden uur op de oesterbanken
Wilde oesters, hoe leg je ze vast. met hun zeepokken, noestige uiterlijk en met elkaar vergroeid als een stapel afval dat door de zee aan de kust gesmeten is door de branding. Nee ze zijn niet moeders mooiste maar hoe afzichtelijk ook aan de buiten kant hoe geloefd ze om hun delicate binnenkant zijn. Zo liggend langs de waterkant viel me het mooie avondlicht op dat tijdens het gouden uur het aangegroeide zeewier deed oplichten en een mooi schouwspel van contrasten en donkere tinten tevoorschijn toverde. Strak tegen elkaar schuilend tegen het opspattend water liggen ze daar te wachten tot de volgende vloed om weer opgelicht adem te kunnen halen als ze weer onder het water van de Oosterschelde verdwijnen.