Steenbergen Stipendium 2022: de genomineerden

Het Steenbergen Stipendium gaat sinds de eerste editie in 1998 samen met een tentoonstelling van het werk van de genomineerden in het Nederlands Fotomuseum. Het Nederlands Fotomuseum nodigt iedereen van harte uit te komen kijken naar dit fotografische talent en een stem uit te brengen op hun favoriet.

Juryprijs en publieksprijs

Juryvoorzitter Alexandre Furtado Melville en juryleden Juul Hondius en Vincent van Velsen selecteerden vijf fotografische afstudeerwerken voor het Steenbergen Stipendium 2022. De winnaar van de juryprijs ontvangt van de Steenbergen Stichting een stimuleringsprijs van € 5.000 bedoeld om de jonge fotograaf te steunen bij diens verdere ontwikkeling. Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling is het ook mogelijk om te stemmen op één van de vijf genomineerden voor de publieksprijs. 

Op 15 december 2022 wordt in het Nederlands Fotomuseum door de jury de winnaar bekend gemaakt. Eveneens wordt dan het juryrapport gepubliceerd met daarin een beschouwing op de kwaliteit van de afstudeerexpositie per bezochte kunstacademie.

Genomineerden 

Hieronder staan de vijf genomineerden met per fotografisch afstudeerwerk een korte toelichting.

Sebastiaan Boot (St. Joost): Zwaar vaarwater

Het werk dat Sebastiaan maakt is een product van zijn bi-culturaliteit, een noodzakelijke thematiek waar hij zelf continu in beweegt en met hem vele andere individuen. Vanuit deze thematiek creëert hij een nieuw narratief uit een rijke, maar vaak vergeten of verzwegen historie. Dit doet hij door verschillende disciplines binnen zijn makerschap te combineren, om zo een verhaal in haar volledigheid te kunnen uitdiepen en vertellen. Deze disciplines zijn een dans aan fotografie, film, spoken word, theater, artefacten en audio. In zijn afstudeerproject ‘Zwaar vaarwater’ zie je deze disciplines allen tezamen en tot hun recht komen. Met ‘Zwaar vaarwater’ laat Sebastiaan een nieuw narratief zien van de reis die de Molukkers in Nederland hebben afgelegd en nog steeds afleggen.

Romina Koopman (Gerrit Rietveld Academie): At The Other Side Of The Rabbit Hole

Romina Koopman is gefascineerd door hoe het digitale beeld onze perceptie van de realiteit kan veranderen. Ze bevindt zich in het grijze gebied waar de tastbare en virtuele werelden samenkomen en bevraagt de rol van het scherm als grens. Haar werk reflecteert op hoe het fotografische medium, binnen het digitale tijdperk, een nieuwe steeds evoluerende waarheid creëert.

(roze) meike is een beeldend kunstenaar, fotograaf, onderzoeker, schrijver, archivaris en tijdreiziger. Diens kunst komt altijd uit een Queer en Afrodiasporisch perspectief en omvat onderwerpen variërend van Black Joy tot de impact van technologie tot Queer representatie tot de kracht van verbeelding en meer.

Mandy Nijhof (Hogeschool voor de Kunsten Utrecht): When life gives you lemons, squeeze them out in the eyes of your abuser

Mandy Nijhof is in 1995 geboren in Apeldoorn en is momenteel woonachtig en werkzaam in Arnhem. Na enkele jaren Fashion Design te hebben gestudeerd aan ArtEZ Arnhem en Rijn IJssel is ze fotografie gaan studeren aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Sinds het begin van haar studie is ze geïnteresseerd in thema’s rondom mode, identiteit, en mentale gezondheid. In haar werk maakt ze gebruik van collagetechnieken en schilderkunst. Ze maakt realistische zelfportretten rondom de uitdagingen met betrekking tot haar mentale gezondheid. In de schilderijen worden eveneens elementen uitgelicht die verwijzen naar het trauma dat ze in haar kindertijd heeft meegemaakt. Door middel van felle kleuren en materialen wordt er op een toegankelijke en aanlokkelijke manier de aandacht van de kijker getrokken om de onderliggende problematiek op een visuele manier inzichtelijk te maken.

Amy Opstal (Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten): The Parent Act

Door het werk van Amy kunnen mensen in contact komen met onzichtbare problemen en worstelingen van mensen in onze samenleving. Een confrontatie met maatschappelijke vraagstukken is nodig om de publieke opinie te kunnen veranderen. Het doel is om door middel van fotografie een bijdrage te leveren aan emancipatie en normalisatie. Amy legt haar onderwerpen vast in hun kwetsbare positie: vrouwen tijdens hun bevalling, mensen die verhalen delen over misbruik, een persoon die worstelt met een handicap en ziekte, en LGBTQIA+ ouders die strijden voor gelijke rechten. Ze toont de banaliteit van pijn, het ‘anders zijn’ en ongemak. Het recente project ‘The Parent Act’ uitte de nodige aandacht voor structurele vraagstukken in onze ‘vrije samenleving’, de ongelijkheid voor LGBTQIA+ ouders die ervoor kiezen om een gezin te stichten. Centraal staat gebrek aan wetgeving voor LGBTQIA+ ouders die gelijke kansen willen voor de andere vormen van ouderschap.

Voor meer informatie: nederlandsfotomuseum.nl