TIPA review: Canon EOS R7

De labtest is uitgevoerd met de Canon RF 50mm f1.2 L USM. De praktijktest met de Canon RF-S 18-150mm f3.5-6.3 IS STM. 

Labtest Canon EOS R7

De EOS R7 laat een uitstekende resolutie zien: bij ISO 100 wordt 99 procent van het theoretische maximum bereikt. De resolutie blijft hoog tot ISO 800, en zeer goed tot ISO 3200. De detailweergave is ook zeer goed bij de laagste ISO-waarden in zowel contrastrijke als contrastarme delen van de scène. Vanaf ISO 400 worden details bij laag contrast echter minder goed gereproduceerd, en vanaf ISO 6400 gaan er details verloren. 

Visuele ruis zou in kleine afdrukken bij geen enkele geteste ISO waarneembaar zijn (VN2). In een grote afdruk zou visuele ruis slechts net waarneembaar zijn bij ISO 6400 en ISO 12800 (VN3). In de uitdagende situatie waarin een beeld op 100% vergroting wordt bekeken, zou ruis waarneembaar zijn in beelden die met ISO400 of hoger zijn gemaakt.

De automatische witbalans, in dit geval gemeten aan de hand van de reflectiekaart, presteert uitstekend. De kleurweergave is goed: tien kleuren wijken sterk af van de referentiekleur, waarvan negen in het groen en blauw. Rood, geel, huidtinten voor verschillende menselijke huidskleuren en paars vertonen dus over het algemeen weinig kleurafwijkingen.

Video

De beeldkwaliteit van video-opnamen in de 4K "fine"-modus laat zeer goede resultaten zien. De resolutie is bijzonder indrukwekkend: 120% van het theoretische maximum bij ISO 100, en de metingen bij ISO 1600 zijn eveneens opmerkelijk.

De EOS R7 laat ook een uitstekende detailweergave zien bij ISO 100 in video, hoewel textuur minder fijn wordt weergegeven bij ISO 1600. De R7 verscherpt videobeelden bij lage ISO-waarden vrij veel, meer dan foto's, maar bij ISO 1600 is er nauwelijks verscherping.

De resultaten op het gebied van ruis zijn zeer goed: er is geen ruis zichtbaar in een videoframe bij hoge of lage ISO-waarden, noch bij weergave op een klein scherm (VN2), noch bij een grote afdruk (VN3). Videoframes die met ISO1600 zijn opgenomen en op 100% zijn bekeken, vertonen enige zichtbare ruis (VN1; waarde 1,4) De kleurweergave is zeer vergelijkbaar met die bij foto's en de automatische witbalans werkt zeer goed bij hoge ISO-waarden in video.

Canon EOS R7 in de praktijk

De Canon EOS R7 heeft een formaat dat goed in middelgrote handen past. De rechtergreep is diep en maakt het mogelijk de camera met één hand te bedienen - niet alleen bij het fotograferen, maar ook bij het wijzigen van instellingen, van sluitertijd tot opnamestand. Veel is direct beschikbaar via de wieltjes en draaiknoppen en de uiterst handige MFn-knop. Deze knop bevindt zich net voor het wijsvingerwiel en kan worden gebruikt om door vijf belangrijke instellingen te bladeren, die met wieltjes kunnen worden aangepast. Bevestiging is niet nodig: door op de ontspanknop te drukken of vijf seconden te wachten wordt het MFn-menu gesloten en worden de geselecteerde wijzigingen geactiveerd.

De EOS R7 werd in het veld getest met zowel de RF-S 18-150mm f3.5-6.3 IS STM, als de RF15-35mm f2.8 L IS USM. Dit zijn twee zeer verschillende lenzen - en met de kleine body van de R7 kan worden verwacht dat gebruikers zullen kiezen voor het pakket dat ongeveer 15 cm meet van zoeker tot objectiefpunt en minder dan 900 gram weegt.

Wanneer via het hoofdmenu RAW-burstopname wordt geactiveerd, wordt de stille elektronische sluiter geactiveerd en worden foto's in RAW vastgelegd, ongeacht welke beeldkwaliteitsinstellingen eerder actief waren. Een behulpzame verticale schaal wordt rood naarmate de buffer wordt gevuld, en koelt vervolgens geleidelijk af tot wit wanneer het fotograferen wordt gestopt en de beelden kunnen worden opgeslagen. Experimenten in het veld hebben uitgewezen dat in één proef 81 RAW's werden opgeslagen (in een andere 95), zij het minder dan de helft van wat de fotograaf dacht dat er werd opgenomen. Het lijkt dus alsof de opname doorgaat wanneer de schaal helemaal rood is, maar de beelden kunnen niet worden opgeslagen totdat de buffer is leeggemaakt. De RAW's kunnen in de camera opnieuw worden afgespeeld en opgeslagen als RAW, HEIF of JPEG. 

Naast RAW-burst-opnamen zijn er twee hoge-snelheidsstanden. In high-speed (zonder plusteken) kan de gebruiker in het hoofdmenu kiezen voor 'high speed weergave'. Hoewel de beschrijving in de gebruikershandleiding van het schakelen tussen de opname en de preview impliceert dat de weergave meer onderbroken zou zijn, wordt door het inschakelen van deze instelling het knipperen van de black-out tijdens de opname opgeheven, wat resulteert in een vlottere ervaring tijdens de opname. In de high-speed plus continu-opname is er al minder onderbreking tussen de beelden en dus ook minder duidelijke black-out tussen de opnamen, waardoor de weergave minder krampachtig lijkt.

Raw-opnamen met dubbele pixel voorkomen dat een van de snellere continu-opnamen kan worden geselecteerd, maar er is geen bericht dat verklaart waarom de functie is uitgegrijsd. Burstopnamen op lage snelheid zijn nog steeds beschikbaar, waardoor de mogelijkheid ontstaat om veel Raw-opnamen met dubbele pixel te maken - wellicht een echte functie voor bijvoorbeeld wildfotografen.

Met Preview AF kan sneller worden scherpgesteld omdat de camera de AF actief heeft gehouden voor de opname, zolang het gezichtsveld en de scherpstelafstand niet drastisch worden gewijzigd vlak voor de opname, natuurlijk.

De focus bracketing optie heeft een nogal handige extra instelling om in-camera diepte compositie te kiezen - of, focus stacking (zij het niet met alle vastgelegde opnamen). De R7 bewaart ook de samengestelde opnamen, zodat later ook focus stacking mogelijk is. Uit praktijktests bleek dat zelfs uit de hand gemaakte focus bracketing opnamen in de tuin, redelijk goed presteerden. Niet alle ingestelde opnamen werden echter vastgelegd - het scherpstelgebied werd vaak bestreken met slechts 10 of enkele tientallen opnamen, zelfs wanneer de vergroting op de kleinst mogelijke stand was ingesteld. Een voordeel, als je bedenkt dat je verschillende sets van 100 opnamen moet bewerken. 

Een paar keer kon men de camera een reeks beelden horen opnemen in een focusreeks, en dan pauzeren, om er dan weer een paar op te nemen - zelfs wanneer de focusreeks werd opgenomen vanuit een stilstaande positie.

Een interessante functie is de automatische waterpasstelling van beelden - dit zou zeer nuttig kunnen zijn voor diegenen die vergeten de horizon te controleren bij het maken van een close-up. Het werkte in ieder geval zeer effectief bij beelden met sterke lijnen, zoals een doos of architectuur met rechte lijnen. De JPEG's hebben hetzelfde aantal pixels als de opnamen die zijn gemaakt zonder dat deze functie is geactiveerd.

Panoramafoto's kunnen worden geselecteerd in de SCN-modus. De fotograaf kan de richting van het panorama kiezen, ook verticaal. De camera plakt de opnamen aan elkaar, waarbij soms een tweede poging wordt aangemoedigd voor een verbeterd product.

Video

De camera wordt in videomodus gezet met dezelfde draaiknop als aan-uit, maar dan een stap verder. De gebruiker kan ook rechtstreeks video opnemen vanuit de fotostilstand door op de video-opnameknop te drukken.

Het eerste item in het hoofdmenu wanneer de camera in videomodus staat, is movie rec size, met verschillende 4K en full HD opties, samen met framesnelheid en IPB standaard of licht. Het is een beetje frustrerend dat bij het omschakelen tussen de verschillende beeldformaten soms de melding verschijnt 'deze items kunnen niet worden gecombineerd', maar zonder veel informatie over hoe het probleem zou kunnen worden opgelost. Of welke van de drie items het specifieke conflict veroorzaakt.

In de handleiding staat dat de camera de scène herkent en de beste instellingen geeft in de A+ videomodus. Tijdens veldproeven verscheen er geen pictogram om dit te bevestigen, maar dan vraag je je wel af hoeveel hulp de pictogrammen de gebruiker precies bieden. De SCN-modus is, een beetje verwarrend, geprogrammeerd om bij video-opnamen HDR-video te bieden. Bij veldproeven bleek dat HDR video inderdaad het contrast tussen een zwak en een lichter deel van de scène iets verbetert. Subjectief gezien lijkt het alsof er meer detail zichtbaar is in de donkere delen van de scène. Een vergelijking van opnamen in de SCN-modus wanneer de camera in de videomodus staat (HDR) en in de SCN-modus wanneer de camera in de modus voor foto's staat (blijkbaar gelijk aan de P-modus), laat opnieuw iets meer detail zien in donkere delen van de scène.

Het hoofdmenu is anders in de videomodus dan in de modus voor stilstaande beelden. Maar zelfs in de modus voor foto's is het mogelijk om de opnamegrootte en het autoniveau te verplaatsen, evenals de ISO-instellingen. Zo zou men in de ene modus in 4K kunnen filmen en in de andere in FHD, als men snel wil kunnen schakelen.

In video is een functie voor automatisch waterpas beschikbaar, evenals digitale videostabilisatie. Beide leverden vloeiende video's op tijdens de praktijktest en zouden echte voordelen kunnen opleveren voor opnamen uit de hand.

Conclusie

De Canon EOS R7 is een uiterst comfortabele en goed hanteerbare camera met interessante creatieve mogelijkheden. De bedieningselementen zijn zeer toegankelijk, de MFn-knop geeft direct toegang tot de instellingen. Nuttige functies zoals focus bracketing met in-camera combinatie van sommige beelden zijn goed vertegenwoordigd. Het aanbod van zowel automatische als handmatige opties maakt dit tot een camera waarmee de gebruiker vaardigheden kan ontwikkelen. AF-tracking werkt goed, zelfs bij weinig licht.

Dit artikel is geschreven door Alexandra Bosbeer // via tipa.com