Interview met co-curator van Good News for Modern Man Anna-Rosja Haveman

24 mei, 2018 - 11:03

Door: Redactie DIGIFOTO Pro 2222

De huidige expositie in het Groninger museum, Good News for Modern Man, is de eerste grote solotentoonstelling van Lachapelle in Nederland. In de expositie wordt zijn werk van de afgelopen jaren belicht met diverse werken die hoogtepunten vormen in zijn carrière. Naast zijn nieuwe werk is ook ouder werk te zien van toen de fotograaf nog voor modebladen als vogue werkte, zijn volledige oeuvre varieert van portret tot stillevens wat ook in de expositie is terug te zien. In een interview met co-curator Anna-Rosja Haveman bespreken wij het werk van de fotograaf en het imago van fotografie in de kunstwereld.

Hoe zou u het werk van LaChapelle omschrijven?

Het werk van David LaChapelle is op het eerste gezicht overweldigend, kleurrijk en spectaculair. Bij nadere beschouwing blijft het werk echter ook boeien door de kunstenaar zijn iconische stijl, sterke composities, technische vaardigheid en de zijn intrigerende en soms paradoxale benadering van onderwerpen zoals roem, materialisme en de kunstgeschiedenis.

Heeft u een favoriet beeld binnen de tentoonstelling? Zo ja welk beeld en wat maakt dit uw favoriete beeld?

Mijn favoriete werken zijn de Land SCAPES. In tegenstelling tot de meeste werken in de tentoonstelling staan in dit werk geen figuren centraal, maar fabrieken en toch blijft het een visueel aantrekkelijke LaChapelle foto. Door middel van schoonheid probeert de kunstenaar je aandacht te trekken, en zodra hij een blik heeft gevangen deze te richten op het probleem van milieuvervuiling. De gefotografeerde fabrieken in deze serie zijn namelijk miniatuur modellen, gemaakt van afvalmateriaal. Een van deze modellen is te zien in de entreehal van het museum, waar je goed alle blikjes, veiligheidsspelden en zelfs de oude BlackBerry van de kunstenaar terug kan vinden. In het Info Center is op video’s te zien hoe LaChapelle met zijn team de modellen fotografeert. Het onderwerp van natuurvervuiling is benaderd door onder andere verpakkingsmaterialen uit zijn eigen studio te verwerken, waarmee de paradoxale positie van de kunstenaar zelf niet buiten beschouwing wordt gelaten.

Wat maakt zijn werk uniek binnen de fotografie?

In de tijd dat LaChapelle groot werd in de tijdschriftenindustrie was zijn stijl toonaangevend. Het bijzondere aan het oeuvre van LaChapelle is dat hij een bijzondere wending en verandering in werk- en levenswijze heeft doorgemaakt. In 2006 dacht hij te stoppen met fotografie omdat hij klaar was met de tijdschriften en modewereld en wilde hij geen beroemdheden meer fotograferen. Toch pakte hij fotografie weer op na uitnodiging van een galerie en zo ging hij steeds meer exposeren in de kunstwereld. In zijn latere werk refereert LaChapelle in toenemende mate naar kunsthistorische motieven en de foto’s zijn voor een groot deel genomen in de Hawaïaanse jungle.

Lachapelle gebruikt veel symbolisme en maakt gebruikt van iconische beelden net als in schilderkunst, daarnaast beschildert hij zijn negatieven. In de begin tijd van fotografie werden ook verschillende technieken toegepast om foto's unieker te maken en ze meer op schilderkunst te laten lijken, denkt u dat dit ook een doel is van Lachapelle?

LaChapelle verhoudt zich inderdaad sterk tot de schilderkunst en ontleent vaak zijn composities en onderwerpen aan bekende schilderijen. Meer dan het willen imiteren of evenaren van schilderkunst in fotografie, gaat het naar mijn inziens om een verwijzing vanuit een eigentijds perspectief naar eeuwenoude motieven die de kunstenaar nog steeds relevant acht.

In de negentiende-eeuw werden foto’s voornamelijk beschilderd om kleur toe te kunnen voegen aan de toenmalige zwart wit foto’s. Een groot verschil met vroeg beschilderde fotografie en LaChapelle’s werkwijze is dat hij het negatief beschildert in kleur, in tegenstelling tot het kleur aanbrengen van kleur op de zwart-wit foto zelf. Hierbij gaat het LaChapelle vooral om het experimenteren met analoge fotografie. In de jaren 1980 fotografeerde LaChapelle ook al analoog, een werkwijze waarnaar hij terugkeerde nadat hij zich terugtrok uit het snelle commerciële circuit. In deze foto’s gemaakt met beschilderde negatieven is het maakproces duidelijk aanwezig.

Fotografie heeft een lange weg afgelegd om als kunst te worden geaccepteerd, ook nu nog is fotografie als kunst geen algemeen geaccepteerd feit, deze tentoonstelling -in een museum niet specifiek gericht op fotografie- draagt bij aan het imago dat fotografie een kunstvorm is. Hoe ziet u de toekomst van fotografie als kunstvorm?

“ook nu nog is fotografie als kunst geen algemeen geaccepteerd feit”; Daar ben ik het niet mee eens. Naar mijn mening is de vraag of fotografie een kunstvorm is enigszins gedateerd. Wel is er interessante fotografie en minder interessante, net als er goede en minder goede schilderkunst is. Wanneer ik als amateur schilder kan je je ook afvragen of dit ‘kunst’ is, maar deze vraag heeft niet zozeer met het medium zelf te maken, maar wat de kunstenaar er mee doet.

Denkt u dat nu steeds meer mensen een (telefoon)camera hebben dit invloed heeft op het imago van fotografie en dat fotografen zich nog kunnen onderscheiden in de massa aan "fotografen"?

Dat de kunstvorm toegankelijker wordt is enerzijds positief, in de zin dat het diversiteit mogelijk maakt. Anderzijds betekent het niet dat dit daadwerkelijk gebeurt, het gros van de mensen creëert hetzelfde type Instagram content. Goede kunstenaars zullen zich daar op creatieve wijze van kunnen onderscheiden.