Column: Koudwatervrees

'Hoeveel inzendingen zijn er al binnen?' is een vraag die ik de laatste tijd vaak te horen krijg. Bij het horen van het aantal van 500 inzenders en meer dan 4000 foto’s komt de angstige blik. 'Oh…. nou dan hoef ik niet meer in te sturen,' klinkt het dan. Vanwaar die onzekerheid? Een onzekerheid die je afhoudt van het waarmaken van je dromen, je de kans ontneemt om te schitteren op het podium van de Nederlandse Fotografie. Wanneer je je laat leiden door onzekerheid is dat een slechte raadgever. En bovendien, iedereen heeft er last van. Zelfs bekende fotografen worden geplaagd door die akelige twijfel wanneer ze hun nieuwe project presenteren. Sterker nog, zonder die spanning kom je niet tot hetzelfde resultaat. Die twijfel zorgt ervoor dat je je foto’s nog eens onder de loep neemt, voor de zoveelste keer de volgorde verandert, de ene foto voor de andere wisselt en zo voort. Die kritische blik zorgt er misschien voor dat je toch nog een keer op pad gaat om die ene ontbrekende foto te maken of die foto waarover je niet helemaal tevreden bent te vervangen. Laten we het voortaan gezonde spanning noemen, zoals de spanning die een acteur heeft voor hij het podium betreedt.

Fotografie: Joyce van Panhuis

Gezonde spanning

Dat is allemaal leuk en aardig, maar gezonde spanning mag je niet in de weg zitten om je serie af te ronden en er mee naar buiten te treden. Je kunt voorzichtig beginnen door een fotovriend te vragen eens naar je serie te kijken. Ziet hij hetzelfde in de serie als jij en als dat niet zo is, hoe komt dat dan? Dat hoeft niet erg te zijn. Iedereen kijkt nu eenmaal met zijn eigen rugzakje. Een rugzak die is gevuld met alles wat je in je leven hebt meegemaakt, alle boeken die je hebt gelezen, muziek die je hebt gehoord en beelden die je hebt gezien. Daardoor kan een foto op verschillende manieren worden uitgelegd. Het is spannend wanneer je als fotograaf de kijker de kans geeft om zijn eigen verhaal te maken en niet alles voorkauwt. Michael Freeman schrijft in één van zijn boeken: 'Het is in fotografie een grotere zonde om te duidelijk te zijn dan te vaag.'

Vraag je fotovriend ook hoe hij denkt over de volgorde. Blijft je serie hem tot het eind toe boeien of zou hij het anders doen en waarom? Mist hij nog iets in je verhaal of val je in de herhaling? Door met iemand anders over je werk te praten, kun je er weer met een frisse blik naar kijken. Opnieuw blij worden van de pareltjes in je serie. En dat is natuurlijk het moment om vol trots naar buiten te treden met het project dat je hebt volbracht.

Fotofestival aan de Maas

Schudt die koudwatervrees van je af en laat Nederland zien dat je met recht trots bent op je serie. Stuur je serie voor 28 februari in via de website www.fotofestivalaandemaas.nl en laat je foto’s van 10 tot en met 13 mei schitteren in het Nederlands Fotomuseum.

Door: Diana Bokje