La Rada di Augusta van Sebastian Wells op het Rotterdam Photo Festival
Dit artikel is gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 1. 2022, geschreven door: Aimée van Vuuren. Je kunt dit magazine zowel digitaal als op papier lezen. Het magazine is via onze webshop te bestellen.
Sebastian Wells, geboren in 1996, groeide op in het zuiden van Berlijn. Op zijn veertiende moest Sebastian wegens gezondheidsredenen stoppen als atleet, maar zijn interesse in atletiek verwaterde niet. ‘Ik kocht een camera en nam die mee naar een paar atletiekwedstrijden waar ik zelf aan had kunnen deelnemen. Ik probeerde de beelden na te bootsen van de sportfotografen die ik vaak had gezien in het dagblad van mijn moeder en begon mijn eigen “one-man-photoagency” toen ik nog naar school ging.’ Het bleef niet bij het fotograferen van sporters. Recent werk van Sebastian, genaamd La Rada di Augusta, is binnenkort te zien tijdens het Rotterdam Photo Festival.
In 2019 trad Sebastian toe tot OSTKREUZ, een in Berlijn gevestigde fotografencollectief dat na de val van de Berlijnse Muur werd opgericht door zeven voormalig Oost-Duitse fotografen. ‘Als collectief werken we van tijd tot tijd aan langdurige groepsprojecten. Voor onze meest recente groepstentoonstelling, Kontinent - In Search of Europe, heb ik gezocht naar onderwerpen die te maken hebben met ruwe olie in Europa, aangezien ons continent sterk afhankelijk is van de import van het zwarte goud uit het Midden-Oosten, Rusland, de Verenigde Staten of Noord-Afrika,’ vertelt Sebastian.
Na weken van onderzoek begon hij met een paar reizen en belandde hij in Augusta, Zuidoost-Sicilië. ‘Een oude stad met een lange traditie van visserij, die zwaar wordt beïnvloed door de nabijgelegen olieraffinaderijen. Deze vormen één van Europa’s grootste industriële complexen voor de raffinage van ruwe olie sinds de jaren vijftig.’ De industrie die voorheen duizenden banen creëerde, in de hoogtijdagen ruim 30.000, heeft er vandaag de dag nog maar 7000 overgehouden.
Het onderzoek naar journalistieke verhalen verhalen over het gebied liet geen ruimte voor twijfel: Augusta en de naburige steden Priolo Gargallo en Melilli zijn vervuild en de bewoners, die hun baai soms de “Driehoek van de dood’’ noemen, hebben er veel last van. En dat laat Sebastian met zijn werk La Rada di Augusta duidelijk zien. ‘Het werk maakt gebruik van de stijlmiddelen van de documentaire fotografie en creëert een schijnbare werkelijkheid. De toneelachtige beelden weerspiegelen echter geenszins de werkelijkheid, maar zijn het resultaat van een radicale en subjectieve benadering.’
Volgens Sebastian zoekt La Rada di Augusta aan de hand van zijn fotografische verhalen als het ware naar de antropologische kern van Augusta’s (post)industriële samenleving. De fotograaf is ervan overtuigd dat de relatie tussen milieu en industrie veel meer is dan een kwestie van politici, ingenieurs en pijpleidingen. ‘Kijkers hebben verwachtingen voor beelden waarin het ‘’lijden’’ voorkomt. In plaats daarvan zijn de beelden gefocust op mijn persoonlijke ontmoetingen, vriendschappen, culturele activiteiten, alledaagse taferelen en minder oppervlakkige landschappen, en maakt de fotoserie een diepere, meer emotionele, empathische benadering van het dagelijks leven in kleine steden rond de industriële complexen. De fotoserie creëert een projectieoppervlak dat de kijker in staat wil stellen zich te identificeren met de zogenaamd onbekende mensen en plaatsen: Augusta kan overal zijn.’
Een mix van spontane beslissingen en het regelen van vergaderingen, zorgde ervoor dat Sebastian in anderhalf jaar tijd zeven keer naar Augusta afreisde. ‘Ik ontmoette de meeste mensen die in de serie worden getoond meerdere keren. Soms ontstonden er zelfs vriendschappen.’ Tijdens zijn eerste reis werkte hij samen met een tolk om interviews te houden met milieuactivisten. ‘Ik heb veel van hen geleerd, maar kon niet fotografisch met hun informatie werken. Heel vaak werd ik geconfronteerd met verschillende percepties van het verleden van de stad die ik in het heden niet kon bewijzen met foto's,’ vertelt Sebastian daarover.
Pas toen hij twee jonge tieners uit Augusta ontmoette, Adrian en Mido, die goede vrienden van elkaar werden, voelde hij zich op zijn gemak om foto’s te maken. ‘Ingebed in hun gemeenschap, voelde ik me steeds meer een deel van de stad zelf. Na verloop van tijd veranderde mijn journalistieke onderzoek, dat vaak worstelde met ideologisch geladen argumentaties, in een meer emotioneel onderzoek naar het gevoel van onveiligheid en kwetsbaarheid in het dagelijks leven van de hoofdrolspelers in sferen die bijna iedereen - ook mijzelf - raken.’
De foto’s in de serie zijn niet geënsceneerd, maar de mensen op de foto’s zijn zich wel bewust van de aanwezigheid van de fotograaf. ‘Ik beschouw mijn intuïtie om toneelachtige beelden te creëren als een enscenering als zodanig. Volledig onopvallend foto’s maken is een werkwijze die niet voor mij is weggelegd.’
De coronapandemie stond Sebastian niet toe om de afgelopen tijd nog eens naar Augusta te reizen. ‘Er is waarschijnlijk geen andere stad die ik zo mis als Augusta. Deze dubbelzinnigheid, de vermoedelijk moeilijke leefomstandigheden en romantiserende melancholie vertegenwoordigt het hele werk in een notendop.’
Rotterdam Photo Festival
La Rada di Augusta past dan ook goed bij het thema van Rotterdam Photo Festival: Planet Human. Sebastian legt uit: ‘Het is een brede titel, die zeer verschillende benaderingen en onderwerpen kan bevatten. Desalniettemin gaat mijn werk echt over de menselijke invloeden op de natuur en de postindustriële invloeden op de mens. Verder ben ik erg blij dat mijn werk in Rotterdam zal worden tentoongesteld, aangezien de stadshaven een Noord-Europese tegenhanger is van de baai van Augusta.’
Sebastian kijkt er naar uit om zijn werk te kunnen exposeren en om gezien te worden, maar kijkt nog meer uit naar het voeren van geweldige discussies die zijn fotoserie zullen oproepen. De meeste mensen die hij kent uit Midden- en Noord-Europese landen beschouwen Sicilië als een prachtig vakantie-eiland met een uitstekende keuken. ‘Dat is inderdaad waar, maar iemand bewust maken van de levensomstandigheden van mede-Europeanen achter Zuid-Italiaanse stereotypen, zou veel voor mij betekenen. Ik wil graag het gesprek openen met vragen als: hoe gaan we om met industriële vervuiling? Hoe kan de industrie duurzamer worden - sociaal, economisch en ecologisch? Hoe kunnen samenlevingen meegaan met drastische structurele verschuivingen? En natuurlijk kijk ik er altijd naar uit om met collega's van over de hele wereld te praten en te discussiëren over waarom we doen wat we doen,’ sluit Sebastian af.
Over Rotterdam Photo
Rotterdam Photo is een jaarlijkse fotobeurs met een echte festival flair. Tijdens Art Rotterdam Week hebben kunstliefhebbers de mogelijkheid om een groot aanbod aan kunst- en design evenementen te bezoeken. Met een combinatie van tentoonstellingen in het Nederlands Fotomuseum, verandert Rotterdam van 18 tot 22 mei 2022 tot dé one-stop-hub voor fotografieliefhebbers.
Dit artikel is gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 1. 2022, geschreven door: Aimée van Vuuren. Je kunt dit magazine zowel digitaal als op papier lezen. Het magazine is via onze webshop te bestellen.
Info: rotterdamphoto.eu
Lees meer
