Hondenfotografie: dé tips en trucs van Yong Lei van Barlingen

Dit artikel is geschreven door Yong Lei van Barlingen en is gepubliceerd in DIGIFOTO 2.2022

Het fotograferen van honden gaat bij mij ondertussen bijna volledig op de automatische piloot. En hoewel het prettig is dat ik de juiste kennis en ervaring in huis heb, kan het gevaarlijk zijn voor de creativiteit om goed te weten hoe iets moet. Met andere woorden: ik vind het belangrijk om af en toe bewust te gaan nadenken over hoe en waarom ik iets doe. Deze overdenkingen, veelal over mijn werkwijze en omgang met klanten, kunnen ook van waarde zijn voor de aspirant hondenfotograaf en zo ontstond uiteindelijk dit artikel. 

Het welzijn van de hond

Wat ik bij hondenfotografie het allerbelangrijkste vind is het bewaken van het welzijn van de hond. 

Ik vind het belangrijk dat de hond op diens eigen manier in topvorm is en ik blijf tijdens het fotograferen altijd het gedrag van de hond goed in de gaten houden. Wanneer de eigenaar of ik merk dat de hond het zat is, zet ik er meteen een punt achter. Het heeft geen zin om nog te blijven fotograferen want zodra de hond er geen zin meer in heeft, kom je simpelweg niet meer tot mooie resultaten.

Dat betekent overigens niet dat je moet gaan haasten. Ik neem alle tijd die nodig is voor een fotoreportage. De tijden variëren van halfuur tot drie uur. In het geval van drie uur, ben ik niet non stop aan het fotograferen. Ik maak dan samen met de eigenaar van de hond(en) een mooie wandeling in de natuur, waarbij iedereen volop kan genieten en op zijn of haar gemak is. 

Geduldig zijn

Rust en geduld zijn de belangrijkste eigenschappen bij het fotograferen van honden. Hoe rustiger en geduldiger je bent, hoe beter de hond meewerkt. De tijd nemen vóórdat je een foto maakt, speelt daarbij ook mee. Zo had ik een hond voor de lens die veel energie had en dit kwijt moest. Het eerste half uur waren wij aan het lopen door het natuurgebied en heb ik geen foto’s gemaakt. De hond kon zo langzamerhand aan mij wennen en hierna kon ik in alle rust foto’s van haar maken. Geduld is een schone zaak en dat geldt zeker bij hondenfotografie.

Communiceren met de hond én het baasje

Communiceren speelt een grote rol tijdens het fotograferen. Voorafgaand aan de fotoshoot vraag ik altijd naar de wensen van de eigenaar, deze verwerk ik zo goed mogelijk bij het fotograferen. Tijdens de shoot ondersteun ik de eigenaar met het aansturen van hun hond. Wanneer ik zie dat de hond niet helemaal lekker staat, vraag ik aan de eigenaar of zij hun hond een andere positie kunnen laten aannemen.

Apparatuur en instellingen

Er is geen standaard kit voor hondenfotografie. Ik fotografeer met de Canon EOS 1D X met de Sigma 105mm f/1.4 DG HSM Art. Daarnaast heb ik de Canon EOS 750D met Canon 50mm f/1.8 STM en Canon 70-200mm f/4 USM in mijn tas zitten. Ik heb lang nagedacht en vooral veel research gedaan om erachter te komen dat de Sigma 105mm f/1.4 bij mij past. 

Zo was ik blij met mijn lichtsterke 50mm, maar ik miste de lengte. Ik had af en toe het gevoel dat ik in iemands persoonlijke ruimte zat en dat werkte vervelend, vooral wanneer een hond mij of de camera spannend vond. Een 85mm-objectief leek me interessant, maar slechts een klein beetje extra afstand vergeleken met de 50mm. Lang twijfelde ik over een 135mm of 105mm. Pas toen ik diverse van mijn favoriete foto’s gemaakt met mijn 70-200mm objectief bekeek zag ik dat ik steeds rond de 105mm zat. Een ander idee is om de apparatuur, die je op het oog hebt, te huren. Hierdoor kun je echt zien, voelen en testen of dit iets voor jou is! 

Ik vind het leuk om mezelf uit te dagen en dat is ook een van de redenen dat ik voor een objectief met vaste brandpuntsafstand heb gekozen. Met een zoomobjectief kun je op dezelfde plek blijven zitten en de afstand aanpassen, bij het objectief wat ik gebruik kan dit niet. Dit dwingt me om goed te kijken naar de omgeving. Daarnaast kan ik met 105mm goed communiceren met de baas en de hond. Ik zit niet zo ver dat de communicatie minder verloopt en niet te dichtbij waardoor de hond zich minder op diens gemak voelt. 

Vaak fotografeer ik met een sluitertijd van ongeveer 1/1000 seconden voor portretfoto’s. Dit is voor portretfotografie relatief aan de hoge kant, maar honden kunnen snel bewegen en ik vind het leuk om ook de spontane momenten op de foto te kunnen zetten. Wanneer er wat minder licht is, zal ik mijn sluitertijd wel aanpassen. Voor het maken van portretten heb ik altijd de drie standaard poses, zit, af en staan. Het klinkt heel simpel en misschien wel een beetje saai, maar het leuke is dat je met verschillende composities kunt werken! Voor actiefotografie zal mijn sluitertijd vaak boven de 1/1250 seconden zitten, omdat ik de beweging goed wil kunnen bevriezen. 

Ik gebruik bijna altijd een diafragma van f/1.4, om een mooie wazige achtergrond te kunnen creëren. De ogen zijn in het algemeen voor mij ontzettend belangrijk. In de ogen van een hond kun je emotie en expressie zien. Het fotograferen met een extreem lichtsterk objectief zorgt voor prachtige scherptediepte, maar je kunt ook aan hondenfotografie doen wanneer je (nog) niet beschikt over een f/1.4-objectief. Met een f/4-objectief bijvoorbeeld, kun je ook prachtige scherptediepte creëren. Zorg ervoor dat de afstand tussen de achtergrond en de hond groter is dan de afstand tussen de camera en de hond, dan zul je zien dat je ook een prachtige onscherpte in de achtergrond krijgt. 

Aan de hand van de gewenste sluitertijd en diafragma, zal ik mijn ISO-instellingen aanpassen. Daar zitten soms ook relatief hoge waarden bij. Wanneer ik tijdens het gouden uur in een bos fotografeer en dan ook nog eens een donkergekleurde hond op de foto wil zetten zal ik al snel naar ISO 800 of hoger gaan. Gelukkig zijn hoge ISO-waarden geen probleem voor de meeste moderne camera’s. 

Wanneer je werkt met automatisch scherpstelling, is het belangrijk dat je een enkel focuspunt gebruikt en de camera in de AI servo modus zet. Dit zorgt ervoor dat de camera zal blijven focussen op dat ene punt, zolang de focusknop ingedrukt blijft. Ik maak gebruik van de back button focus. 

Daarnaast is het de kunst om op het juiste moment de foto te maken. Tijdens het fotograferen loop ik veel en observeer ik de beweging van de hond. Als je dit lastig vindt, raad ik je aan om de hond eerst een keer te laten rennen, zodat jij de beweging goed kunt observeren.

Nabewerking

Sommige hondeneigenaren zijn bang dat zij geen shoot kunnen boeken als hun hond niet los kan. Dit is echter geen probleem, want daar komen mijn nabewerkingskills om de hoek kijken! Een van de eerste stappen in de nabewerking is het weghalen van “storende” objecten. Denk hierbij aan vuiltjes bij de ogen van de hond, een halsband of een hondenriem, tenzij de eigenaar deze graag op de foto wil laten zien natuurlijk. Veiligheid gaat voor alles en daarom vind ik het belangrijk dat de hond aangelijnd blijft wanneer deze (nog) niet los kan. In de nabewerking kan ik de lijn vaak gemakkelijk weghalen.

Soms gebruik ik meerdere foto’s om één geheel te maken. Spontane momenten vind ik leuk om te zien, maar soms springt een hond een beetje uit beeld. In Adobe Photoshop gebruik ik dan meerdere foto’s zodat de hond er alsnog helemaal op staat. Uiteraard is het vaak beter om te werken met het beeld wat je al hebt en te zorgen dat de hond goed in beeld is, maar af en toe kun je niet anders.

Conclusie

In hondenfotografie is er geen goed of fout, zolang je er voor zorgt dat het plaatje wat je wil maken veilig uitgevoerd kan worden en niet ten koste gaat van het welzijn van de hond. Daarnaast zijn er een aantal tips en (technische) trucs om tot betere resultaten te komen. Ik hoop dat dit artikel je inspireert om aan de slag te gaan met een van de mooiste fotografiegenres die er zijn. 

Extra tip: de gouden regel bij portretfotografie?

Fun fact: ik lig tijdens de shoot bijna de hele tijd op de grond. Waarom? Een “gouden regel” bij portretfotografie is het fotograferen op ooghoogte en bij het maken van hondenportretten is dat niet anders. Ik gebruik aanhalingstekens, omdat regels er zijn om overtreden te worden. 

Wees in ieder geval niet bang om vies te worden, de natuur houdt geen rekening met fotografen en de grond zal niet altijd droog zijn. Ik lig regelmatig op een vochtige grond, en wanneer de hond mij voorbij rent, vliegen modderspetters in het rond. Wanneer het koud is, kun je behoorlijk ziek worden wanneer je je niet goed kleedt. Dit vond ik voorheen best een uitdaging: hoe maak ik foto’s op ooghoogte zonder direct te bevriezen op de koude grond? Mijn oplossing: een skibroek. En ja, die heb ik speciaal aangeschaft voor het fotograferen.

Dit artikel is geschreven door Yong Lei van Barlingen en is gepubliceerd in DIGIFOTO 2.2022