Hands On met de Olympus OM-D E-M1 Mark II in Spanje

De stieren stoppen gelukkig vlak voor het hek met rennen, waardoor we in plaats van trappende hoeven alleen een enorme stofwolk over ons heen krijgen. Geen punt voor de stofbestendige Olympus natuurlijk, maar het duurt een tijdje voordat we ons weer kunnen oriënteren op de Spaanse haciënda. Er zijn saaiere manieren om een camera te testen.

Olympus heeft ons in Zuid-Spanje uitgenodigd om kennis te maken met het nieuwe topmodel, de OM-D E-M1 Mark II, de opvolger van de eerste E-M1. Het is een camera die enorme stappen zet op het gebied van snelheid en daarom is deze Spaanse plek een uitgelezen locatie om die snelheid te testen. Stieren en Spaanse paarden staan op ons en de snelle Olympus te wachten.

Snelheid

Voor wie nog dacht dat systeemcamera’s de concurrentie qua snelheid niet aankunnen met een spiegelreflex, is de OM-D E-M1 de camera die dit vooroordeel voor eens en voor altijd wegneemt. Want de snelheid is juist hét punt waarop deze camera zich kan onderscheiden. Deze nieuwe Olympus kan met de elektronische sluiter tot maar liefst 60 beelden per seconde maken, een verbluffend hoog aantal. Dit zijn er overigens 18 met continue autofocus. Daarmee is de nieuwe Olympus dus sneller dan de high-end spiegelreflexen van bijvoorbeeld Nikon en Canon. En, mocht dat niet duidelijk zijn, allemaal in RAW.

Aan de buitenkant zijn de wijzigingen tegenover de eerste M-1 niet schokkend. De camera is op het eerste gezicht hetzelfde, al zijn er qua maatvoering en ergonomie enkele aanpassingen gedaan.  Nog steeds voelt de top-Olympus buitengewoon fijn aan en ligt hij fijn in de hand. De afwerking is prima en je kunt de OM-D E-M1 Mark II gerust mee naar buiten nemen als het regent, of als er een kudde wilde en stoffige stieren op je af komt gerend. De camera is kortom geschikt voor professioneel gebruik, iets waar Olympus meer dan ooit op inzet met deze camera.  Qua snelheid hoeft de professionele sportfotograaf niet meer uit te wijken naar een spiegelreflex, dus op dat gebied zou Olympus een grote groep fotografen aan zich kunnen binden. Als je een M1 Mark II koopt als professional kun je rekenen op een goede klantenservice, leenapparatuur bij reparatie en terugkomend onderhoud van je camera.

Sensor

De sensor is er uiteraard een met een Micro Four Thirds formaat, zoals dat bij Olympus altijd het geval is. Het betreft een Live MOS-sensor exemplaar met 20,4 megapixel en een ISO-bereik van 200 tot 25600. Voor wie graag lager gaat dan die 200 is er ook de mogelijkheid om op ISO 64 te fotograferen. Een traditioneel voordeel van de Micro Four Thirds is de 2 x cropfactor die ervoor zorgt dat bijvoorbeeld de M.Zuiko Digital ED 300mm f/4 IS PRO van Olympus effectief een brandpuntsafstand van 600mm heeft, terwijl de afmetingen en het gewicht relatief binnen de perken blijven. Ook macrofotografen levert deze cropfactor voordelen op. Een langere brandpuntsafstand betekent een grotere afstand tussen fotograaf en onderwerp, waardoor bijvoorbeeld een insect minder snel zal schrikken van de fotograaf. Voor de macrofotografen is het goed te weten dat Olympus tegelijkertijd met de camera ook een speciale macroflitser introduceert, de STF-8.

Autofocus

De toegenomen snelheid kan natuurlijk alleen iets toevoegen in de praktijk als er een capabel autofocussyteem aan vastzit en ook op dat gebied hebben de technici van Olympus hun best gedaan. De camera heeft, verdeeld over het hele zoekerbeeld, nu 121 fasedetectie-autofocuspunten op de sensor, allemaal van het kruistype. Daarmee is vooral op het gebied van het in-focus volgen van een onderwerp winst te behalen ten opzichte van de vorige M1. In de praktijk bewijst dit zich ook als we de wilde stieren en paarden in ons focusgebied willen houden. De camera weet dit prima te doen en het grootste deel van de foto’s is scherp op precies de plekken waar we de scherpte graag willen hebben. De camera heeft ook een aantal programmeerbare standen op dit gebied, waardoor je snel en makkelijk bij veelgebruikte autofocusinstellingen uitkomt.

Pro Capture

Een interessante nieuwe modus is de Pro Capture mode. Als je die modus inschakelt maakt de camera een (in te stellen) aantal beelden als je de ontspanknop half indrukt. Als het moment suprême daar is, druk je vervolgens de knop volledig in. Op deze manier kun je het moment dat je wilt fotograferen bijna niet missen. Naast de stieren en paarden had Olympus ook een man met pijl en boog geregeld die voor ons een aantal waterballonen kapot kwam schieten. En inderdaad, met de Pro Capture modus was het geen enkel probleem om precies het goede moment van impact vast te leggen. Zelfs als je zelf te laat zou zijn met drukken heeft de camera daarvoor al beelden gemaakt en heb je het goede moment waarschijnlijk toch nog te pakken. Wel is het zo dat je geheugenkaart enorm snel volloopt met beelden als je deze functie vaak gebruikt. Dat is sowieso een punt van aandacht bij deze camera, zeker als je vaak met 60 beelden per seconde gaat schieten. Een snelle en grote geheugenkaart is, voor zover deze dat al niet is, een onmisbaar onderdeel van je camera-uitrusting. De Olympus OM-D E-M1 Mark II heeft overigens de beschikking over twee sd-kaartsloten, die geschikt zijn voor USH-II geheugenkaarten met een hoge schrijfsnelheid.

Een opvallend pluspunt van de nieuwe OM-D E-M1 is het lage batterijgebruik. We gebruikten de camera intensief en schoten veel in de burst-modus, toch was de batterij nog niet voor de helft leeg aan het eind van de dag. Een verfrissend idee, zeker gezien het feit dat accugebruik normaal gezien niet direct een positief punt is van systeemcamera’s met hun veeleisende elektronica. Olympus zelf zegt dat de batterij nu veertig procent langer meegaat en dat geloven we graag na deze praktijktest. Het opladen gaat volgens Olympus ook snel, in twee uur heb je weer een volledig opgeladen batterij.  

Video

Ook op video-gebied zijn er noemenswaardige verbeteringen doorgevoerd in de Mark II. Filmen gaat in 4K met 4096x2160 (IPB 237Mbit/s, 24p) en 3840x2160 (IPB 102Mbit/s, 24, 25,30p). In lagere resolutie kun je filmen met 720p en 1080p (50/60 beelden per seconde). Daarmee is de camera volledig up-to-date als het om filmen gaat. De Olympus heeft op dit gebied overigens nog een sterk pluspunt, namelijk de stabilisatie. Film is niets zonder goede stabilisatie en dit is bij de Mark II al vanuit de camera prima geregeld. We reden over een hobbelige Spaanse weg terwijl we twee ruiters filmden die parallel aan ons reden en de camera wist van dit schokkende ritje een prima gestabiliseerde video te maken. Een indrukwekkende prestatie. De vijfassige beeldstabilisatie van de camera weet overigens 5,5 stop winst te behalen zegt Olympus. Dit is volgens de fabrikant het hoogst haalbare, want de draaiing van de aarde weerhoudt de technici (vooralsnog) van een beter resultaat.

Conclusie

De Olympus OM-D E-M1 Mark II is zonder meer een indrukwekkende camera en is sterk verbeterd ten opzichte van de eerste M1. Qua snelheid is de camera ongeëvenaard en ook het nieuwe autofocussysteem weet raad met deze hoge snelheid. Het fraaie (retro)uiterlijk van de Olympus is gebleven, nog steeds is het een camera die compact is en minder intimiderend overkomt dan een high-end spiegelreflex. Olympus heeft bij deze E-M1 Mark II volledig ingezet op snelheid en de camera daarmee op een nieuwe plek in de markt gepositioneerd. De camera kan nu namelijk een (nog) sneller en aanzienlijk goedkoper alternatief zijn voor een high-end spiegelreflex. Ook de sterk uitgebreide video-mogelijkheden en de service voor professionals zou een reden kunnen zijn voor de professionele actiefotograaf om deze snelle Olympus met Micro Four Thirds-sensor te verkiezen boven hun traditionele en zware fullframe spiegelreflex.

Meer info: Olympus