Op tijd aangereden om deze boerderij eens te gaan bezoeken. Om 11 uur kwamen we aan en zagen nog net een man zijn kofferbak volladen met spullen die hij in de boerderij had gevonden. Was duidelijk geen urbexer. Hij reed snel weg toen wij uitstapten. Eenmaal binnen troffen we een grote chaos aan. Zo erg dat 'bezoekers' zoveel vernield hebben. Ik kon nauwelijks mijn statief op de grond neerzetten. Na zo'n 2 uur te hebben gefotografeerd liepen we weer naar buiten en troffen de 'buurman' aan die een wandelingetje ging maken en vertelde dat er een Joods echtpaar in heeft gewoond en dat de bewoonster 93 jaar is geworden. Haar man was al langere tijd overleden en had in kamp Vught gezeten. De bewoonster was niet bang aangelegd en heeft, ondanks dat ze staar had, in de avond loslopende stieren proberen weg te jagen. Ze raakte de weg kwijt en heeft de nacht tussen de stieren doorgebracht en heeft haar koude voeten aan de stieren kunnen verwarmen. In de ochtend heeft ze haar weg naar huis weer kunnen vinden. Ze had een moestuin waarbij ze op handen en voeten doorheen kroop om naar rijpe groenten te zoeken. Ze hadden een dochter die al vroeg is overleden en hun zoon Karel woont nog in Arnhem. Aangezien hij ook kinderen heeft bewaart hij de boerderij voor hun als ze ooit in het buitengebied willen gaan wonen. Er is zelfs een boek uitgebracht over het leven van dit 'Amsterdamse' echtpaar maar de buurman weet helaas niet hoe het boek heet.
Erg leuk dat ik nu weet wat het verhaal zo'n beetje achter deze boerderij is. Dat maakt het kijken naar deze foto toch net een stukje bijzonderder.