DIGIFOTO Pro Ambassadeur Kevin Vervoort fotografeert Rescue Experience - ondergaan en beleven

Dit artikel is geschreven door Kevin Vervoort en is gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 4.2022

Voorafgaand aan de reportage werd mij verteld dat het onderwerp “waterhulpverlening” was en dat er verschillende praktijkonderdelen aan bod kwamen. De deelnemers krijgen op deze manier de theorie aangeleerd door het in de praktijk toe te passen. Mijn opdracht was om dit zo goed mogelijk in beeld te brengen. Een uitdagend onderwerp, in een even zo uitdagende setting. Er was geen ruimte om lekker achterover te leunen, ik ging tijdens alle onderdelen mee met de deelnemers en hierdoor was het voor mij een enorme belevenis. 

Op de dag van de scholing werd ik opgewacht in de kantine, waar ook ik werd onderworpen aan een veiligheidskeuring. Ik moest als fotograaf “fit genoeg” zijn om deel te nemen aan deze scholing. Veiligheid stond tijdens deze dag erg hoog in het vaandel!

Nadat alle veiligheidspapieren ingevuld waren en in orde werden bevonden, maakte ik kennis met een groep enthousiaste deelnemers. Natuurlijk stelde ik mijzelf ook voor en legde ik uit wat ik kwam doen, zodat de deelnemers niet raar opkeken en zich niet zouden laten afleiden door mijn aanwezigheid. Eerlijk gezegd was ik zelf een beetje zenuwachtig. De locatie en de onderdelen die vastgelegd moesten worden waren niet alledaags en mijn apparatuur en ik zouden dadelijk - letterlijk én figuurlijk - in het diepe gegooid worden.

Tijdens deze dag maakte ik gebruik van de Nikon Z 6II in combinatie met de Nikkor Z 24-70mm f/2.8 S. Dit objectief heb ik onlangs aangeschaft en hoewel ik normaliter echt fan ben van prime objectieven, biedt een standaard zoomobjectief bij een opdracht als deze veel meer opties. Ook hoefde ik niet steeds van objectief te wisselen, wat in deze setting absoluut een pré was. Reddingsvest aan en de polsband van mijn camera stevig bevestigd, was ik er helemaal klaar voor. 

‘Ik maakte gebruik van de Nikon Z 6II in combinatie met de Nikkor Z 24-70mm f/2.8 S’

Tijdens het eerste onderdeel mocht ik meevaren op een reddingsboot van de KNRM. We scheerden over het water, onderweg naar een drenkeling. Ik moest mezelf en mijn apparatuur goed vasthouden, want het ging erg hard. Aangekomen bij de drenkeling, in de vorm van een pop, moesten deelnemers deze beurtelings uit het water halen. Ik hing half uit de boot en vlak boven het water, om er mooie foto’s van te kunnen maken. Toen de drenkeling gered was, voeren we terug - wederom keihard. Het water spatte flink tegen mijn camera aan, maar de Nikon Z 6II liet zich daardoor niet bang maken. 

‘Met speciale effecten werd onweer en grote golven nagebootst’

Ook andere onderdelen, zoals het klimmen op een ladder vanuit het water, werd door mij vanuit de boot vastgelegd. Het laatste onderdeel was een oefening in een speciaal zwembad, waarbij deelnemers te maken kregen met “extreme omstandigheden” en zichzelf én anderen moesten redden. Wat de deelnemers meemaakten, maakte ik zelf ook mee. Mijn schoenen gingen uit en mijn broek stroopte ik op, want ik klom op een trappetje in het zwembad en ging zelfs mee in het reddingsvlot. Op een gegeven moment doofden de lichten in de ruimte, waarna grote ventilatoren een flinke storm nabootsten. Er kwam water uit het plafond en het water begon te kolken. Met speciale effecten werd onweer en grote golven nagebootst. De toegevoegde geluiden maakten de “experience” helemaal af. 

Ik was ontzettend blij dat mijn camera en objectief spat- en vochtbestendig zijn, want ze kregen het zwaar te verduren. Met name tijdens het laatste onderdeel vroeg ik het maximale van mezelf én van de camera. Naast de hoeveelheid water, waren er slechte en zeer wisselende lichtomstandigheden. De camera moest daarbij focussen op bewegende onderwerpen én omgaan met regen en wind. 

‘Met name tijdens het laatste onderdeel vroeg ik het maximale van mezelf én van de camera’

Gedurende deze dag heb ik de camera handmatig ingesteld. Om de snel bewegende onderwerpen voldoende scherp te krijgen, fotografeerde ik op AF-C en heb ik de sluitertijd niet onder de 1/250 seconde laten komen en de ISO hierop aangepast om het diafragma op f/2.8 te houden. De witbalans heb ik vastgezet op 5000. In het zwembad wisselden de lichtsituaties namelijk enorm en ik merkte dat de camera’s automatische witbalans niet altijd deed wat ik wilde. In de nabewerking heb ik de witbalans handmatig bijgesteld naar hoe ik de setting had beleefd. 

Ondanks de hogere ISO-waarden - daar ontkom je niet aan wanneer je snel wil fotograferen in een donkere omgeving - spreken de beelden voor zich. Heb ik iets in scene gezet? Nee! Alle beelden zijn puur en geven precies weer zoals het was.  Deze opdracht was een hele belevenis voor mij, ik zat dicht op de actie en net als de deelnemers van de scholing, moest ik mezelf als fotograaf weten te “redden”. 

Dit artikel is geschreven door Kevin Vervoort en is gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 4.2022