Column: straatfoto’s van ruggen zijn saai

Tekst en fotografie: @Fokkomuller

In de straatfotografiewereld heerst de opvatting dat straatfoto’s waarbij je mensen van achteren fotografeert, saai zijn. Het zou een makkelijke vorm van fotografie zijn, die alleen beginnende straatfotografen doen. Je onderwerp ziet niet dat je de foto maakt, dus je zult ook niet aangesproken worden waar je mee bezig bent. Het zou zelfs laf zijn om dit soort foto’s te maken. Voor de wat meer gevorderde fotograaf zouden dergelijke straatfoto’s ‘not done’ zijn.

Ik vind foto’s van achterkanten van mensen op straat ook vaak saai. Saai, als er geen verhaal bij te bedenken is. Een foto van de ruggen van twee mensen die in een winkelstraat lopen, zeggen mij niets. Oké, ze zijn aan het winkelen. Boeiend, NOT.

Zoals met alle dingen in het leven zijn er twee kanten aan een verhaal. Zou het kunnen dat een straatfoto juist heel verhalend is als je alleen de achterkant van een persoon of personen ziet? Kijk naar de foto van het stel waar de man zijn armen om de benen van de vrouw heeft geslagen. Wordt hij getroost door haar, omdat hij verdriet heeft? Moeten ze afscheid van elkaar nemen? Of is hij gewoon moe en rust zijn hoofd tegen haar buik. Zie jij er een ander verhaal in? Ik vond dit een mooi moment en heb geen seconde gedacht om de foto van opzij te maken, zodat ik het gezicht van de man en vrouw in beeld zou krijgen.

De foto van de man bij de deur werkt alleen, omdat hij van achteren is gefotografeerd. Het lijkt alsof hij geen hoofd heeft. Ik volgde hem een tijdje in Amsterdam, omdat hij behoorlijk krom liep. Ik maakte wat foto’s van hem van de zijkant. Toen hij plotseling stopte en het trapje van het portiek opstapte, zag ik de potentie van deze foto. De banale waarheid is dat hij zijn sleutels zocht, maar het verhaal wat jij er van maakt is toch veel leuker?

Wat doet de jonge vrouw die naar een muur lijkt te kijken? De locatie is Amsterdam Centraal Station. Als je goed kijkt, zie je dat ze een kleine gitaar in haar handen heeft. Ze oefent een liedje dat ze misschien wil spelen voor de dakloze man die vaag op de achtergrond zichtbaar is. Of gaat ze voor het grote publiek optreden?

Foto’s van de achterkant van mensen vragen meer fantasie van de kijker. Het geeft meer ruimte voor interpretatie van wat er daadwerkelijk speelt. Natuurlijk is zo’n foto makkelijker te maken, omdat de fotograaf niet zelf in beeld is. Maar het vergt de creativiteit van de fotograaf om dit soort momenten te zien, de potentie en kracht te herkennen en te realiseren dat er een mooi verhaal in de foto schuilt.

Dus fotografeer op straat gerust mensen van achteren. De oude man die zijn gerimpelde handen op zijn rug heeft gevouwen. De vader die beschermend zijn arm om zijn zoon heeft geslagen. Maak een mooie foto van een silhouet van iemand die een subtiel gebaar maakt. 

Ga de volgende keer bewust op zoek naar achterkanten van mensen en maak er een interessante foto van. Dat is niet laf, maar juist creatief.

 

Geïnteresseerd in de vorige columns van Fokko Muller? Lees ze hier:

Column : Straatfotografie

Column : Is straatfotografie geschikt voor vegans?

Column : Is straatfotografie kleurloos?

Meer zien van Fokko Muller? Neem een kijkje op zijn website.